Η Χίος έχει πολιτιστικό πλούτο, που τον κουβαλάει αιώνες τώρα από την Ιωνία.
Εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, μας το λένε οι… ξένοι μας, που επισημαίνουν ότι οι Χιώτες έχουμε μια έμφυτη ευγένεια, προϊόν αυτού ακριβώς του πολιτιστικού υλικού.
Δεν τα γράφω αυτά για να ευλογήσουμε τα γένια μας, είναι μια πραγματικότητα και αυτό φαίνεται μεταξύ άλλων και στην πνευματική δημιουργία, που μια έκφραση της είναι η συγγραφή. Κάποτε σε μια τακτοποίηση της Βιβλιοθήκης μου, προσπάθησα να βάλω ξεχωριστά τις Χιώτικες εκδόσεις ή βιβλία Χιωτών. Ε, είδα ότι γέμισε ένα μεγάλο τμήμα της.
Όμως πόσοι από μας σκεφτήκαμε να χαρίσουμε εκδόσεις Χιωτών; Πόσοι συνδυάσαμε το δώρο ενός βιβλίου, όχι μόνο με την ποιότητα του αλλά και με την καταγωγή της ή του συγγραφέα;
Το έκανε ο Στρατηγός Χρήστος Δρίβας προχθές, αποχαιρετώντας τον προαχθέντα Ταξίαρχο Χίου, υποστράτηγο πλέον Κωνσταντίνο Κολοκοτρώνη, στην τελετή που έγινε στην Στρατιωτική Λέσχη.
Του χάρισε το βιβλίο του Κώστα Μαρδά «Προϊμια πολέμου».
Βεβαίως ο Κώστας Μαρδάς είναι μια κατηγορία μόνος του, αλλά τι ξέρουμε για το βιβλίο αυτό, που εκφράζοντας την προσωπική μου γνώμη έγραψα ότι έπρεπε να διδάσκεται στις παραγωγικές Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και στις αντίστοιχες των Διπλωματών;
Πρόκειται για ένα σύγγραμμα για το θρίλερ των ελληνοτουρκικών κρίσεων, που συνδυάζει εξιστόρηση αλλά και ανάλυση του ακήρυχτου πολέμου στο Αιγαίο και στην Κύπρο, εν μέσω του διπολισμού Ουάσινγκτον-Μόσχας.
Διαβάζουμε σε αυτό για την επιθετική στρατηγική της Τουρκίας και τον τρόπο χειρισμού των κρίσεων από τις ελληνικές κυβερνήσεις: Αλέξανδρου Παπάγου, Γεωργίου Παπανδρέου, Γεωργίου Παπαδόπουλου, Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, Κωνσταντίνου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Σημίτη, Κώστα Καραμανλή, Γιώργου Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα.
Αναλύονται σε αυτό: Λάθη, πάθη, ανεπάρκειες.
Οι εισβολές της Άγκυρας, οι αντιδράσεις της Αθήνας, η κηδεμονία της Ουάσινγκτον, η ουδετερότητα της Μόσχας, ο μύθος των ευρωπαϊκών συνόρων και η απώλεια κυριαρχίας.
Ηρωικές ανοησίες, μίσος, ίντριγκες, εξτρεμισμοί, εγωισμοί, παρανόηση, πολεμικός χριστιανισμός, θηριώδης τζιχαντισμός, μιντιαρχία-fake news.
Ο κλαυσίγελως του κατευνασμού-παρορμητισμού.
Η στρατηγική αξία των Βάσεων στη Σούδα ως ανάχωμα στο Grexit, αλλά και η αμερικανική προστασία που δεν εγγυάται τα ελληνικά σύνορα στο Αιγαίο.
Το οικόπεδο «Ελλάς» μεταξύ άγριας Δύσης και εξαγριωμένης Ανατολής.
Η Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας για την στρατηγική αποσταθεροποίησης από Αφγανιστάν έως Λιβύη.
Το δόγμα Ερντογάν περί «γαλάζιας πατρίδας» και «τα νησιά κάτω από τη μύτη μας είναι δικά μας».
Ο πόλεμος των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ και ο ιερός πόλεμος του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής.
Όπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, πρόκειται για μια αφηγηματική μελέτη, πέρα από τον εθνομηδενισμό και τον εθνικισμό, για την ανάπτυξη μιας κουλτούρας διαχείρισης κρίσεων, μιας κουλτούρας αξιοπρεπούς ειρήνης, μιας κουλτούρας συνόρων.
Αυτό λοιπόν το βιβλίο χάρισε ο ένας Στρατηγός στον άλλο, αλλά ας μην το δούμε μόνο ως περιεχόμενο αλλά σημειολογικά ως μια στήριξη και μια προώθηση του Χιακού πνεύματος σε εποχές που το έχουμε τόσο ανάγκη.
Υ.Γ.: Όσοι αμφιβάλλουν για την ανάγκη να ανεβεί το… ρημάδι το πνεύμα ας δούν στις δημοσκοπήσεις πόσοι Έλληνες επικροτούν τις ενέργειες του σφαγέα δικτάτορα Πούτιν.
