Αρχή της ιστορίας καλή σας ώρα.
Κάποια στιγμή ο Δήμαρχος Χίου αποφάσισε ότι το… χωράφι αυτό δεν μας αξίζει, αναφερόμαστε στον Δημοτικό Κήπο καθώς επίσης ότι η Πόλη χρειάζεται με την ευκαιρία αυτή ανάπλαση στο Κέντρο της, βρήκε την χρηματοδότηση αλλά δεν υπολόγισε το… σινάφι του κάνοντας το κλασσικό λάθος.
Αντί να κάνει με χρήματα των δημοτών διαγωνισμό και… όπου κάτσει, δέχθηκε τη δωρεά της μελέτης, που ο δωρητής και καλά έκανε, δικά του λεφτά έδωσε, την ανέθεσε στο μεγαλύτερο και ίσως καλύτερο αρχιτεκτονικό γραφείο της χώρας.
Δεύτερο λάθος και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί.
Ενώ λοιπόν όλα ήταν έτοιμα έρχεται η Τοπική Αρχιτεκτονική Επιτροπή, άλλη μια εξουσία από τις δεκάδες… τρικλοποδούσες του άμοιρου τόπου μας και του λέει stop με διάφορες δικαιολογίες, που προβλήθηκαν στο Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής Αιγαίου, στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων μνημείων και στο ΚΑΣ (μόνο ο Πάπας της Ρώμης δεν απεφάνθη) και απορρίφθηκαν ασυζητητί.
Και λοιπόν; Ολη αυτή η βαβούρα καθυστέρησε το έργο ένα χρόνο και θα είμαστε και τυχεροί αν οι χρηματοδοτήσεις του τότε υπάρχουν σήμερα.
Και προσέξτε, αφορούσε τον Δήμο Χίου, αν ήταν στη θέση του ένας άμοιρος επενδυτής, ακόμα θα έτρεχε.
Όμως ο επενδυτής την κάνει για αλλού, με όλους εμάς τους άμοιρους τι θα γίνει;
Kαι ας σηκώσει εδώ ένας το χέρι του ότι δεν έχει υποφέρει όχι από τους ανεγκέφαλους του ελληνικού Δημοσίου, όχι από την πολυνομία νεκροθάφτη της χώρας, αλλά από μια από τις περίφημες αυτές Επιτροπές, που υποτίθεται ότι μπορεί να βάλουν φρένο ας πούμε στην περίπτωση μας σε οπτικές και αισθητικές κακοτεχνίες.
Μα αν ήταν έτσι πως φτιάχτηκε αυτή η Πόλη… εξάμβλωμα;
Αλλά εγώ τώρα ποιός είμαι και τι ξέρω.
Εγώ το πολύ – πολύ να περιγράψω γρήγορα μια προσωπική μου εμπειρία.
Την εποχή των παχιών αγελάδων έκανα και εγώ τη βλακεία να θέλω να αποκτήσω στέγη για την επιχείρηση μου, χωρίς να γνωρίζω ο βλάκας ότι και η επιχειρηματικότητα και η ιδιοκτησία στη χώρα αυτή είναι ποινικά αδικήματα.
Τέλος πάντων ο Αρχιτέκτονας του κτιρίου της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, γι’ αυτό μιλάω, είχε προβλέψει ένα μεταλλικό κτίριο για το τυπογραφείο, με επιφάνειες κεραμιδί χρώματος για να δένουν με το περιβάλλον, την Θυμιανούσικη πέτρα, τον Κάμπο με την γενική του έννοια κ.λ.π. άλλα επιχειρήματα. Πάμε να ξεκινήσουμε αλλά δεν υπολογίσαμε την… Επιτροπή που απεφάνθη ότι το μεταλλικό κτίριο έπρεπε να γίνει… γκρί.
Στην αρχή είπα να τους… γκριζάρω, αλλά μετά σκέφθηκα ότι θα γίνονταν ένα εξάμβλωμα και έτσι προσέφυγα στην άλλη Επιτροπή στη Μυτιλήνη η οποία και απάλλαξε το νησί από άλλη μια αισθητική ρύπανση.
Το προσέφυγα είναι βέβαια μια κουβέντα. Και να εισηγήσεις και να έξοδα και ταξίδια και να αγωνία και καθυστέρηση.
Στο τέλος μου σκάσανε το…. μυστικό. Είχα αναθέσει την μελέτη στην ΕΝΑ της Νομαρχίας τότε και χάλασα την… πιάτσα, όπως όλα αυτά και άλλα… χαλάσανε τελικά την ΕΝΑ.
Ξέρω ότι γράφοντας αυτά κάνω εχθρούς, που ενδεχομένως να με περιμένουν στην… γωνία, αλλά συμπατριώτες πρέπει κάποιος επιτέλους να τα πεί και κάποιος να έχει το πολιτικό θάρρος να πετάξει όλες αυτές τις Επιτροπές δυνάστες στον κάλαθο των αχρήστων.
Υ.Γ. Ενδεχομένως να είναι προεκλογικό, ενδεχομένως να υποτιμήθηκε όμως αυτό που είπε στην Εθνική Τράπεζα ο καπ. Αλέκος Καραμούζος. «Εσείς είστε υποχρεωμένοι στα Καρδάμυλα όχι εμείς, μια κατάθεση μόνο να αποσυρθεί από έναν Καρδαμυλίτη εφοπλιστή θα κάνετε πίσω και το Κατάστημα θα μείνει ανοικτό».
