Ζούσε και ζεί από το ναυτιλιακό συνάλλαγμα. Οι απόμαχοι της θάλασσας ζούν την αγορά, οι εν ενεργεία ένα παραπάνω, η θάλασσα ήταν και πάλι η καταφυγή στην κρίση, όταν πολλοί έκλεισαν τα μαγαζιά τους και ξανάβαλαν το φυλλάδιο στην τσέπη. Να γιατί η κρίση πήρε και παίρνει ξώφαλτσα το Χίο, που ευνοήθηκε σε μια δύσκολη συγκυρία και από την τουριστική τουρκική βοήθεια, η οποία πλέον έγινε και χειμερινή.
Να γιατί οι εξελίξεις στη ναυτιλία μας αφορούν, επιμένω, πολύ περισσότερο από την αύξηση του ΦΠΑ, η οποία θα ακριβύνει τα προϊόντα, αλλά δεν θα προσθέσει έσοδα στο Κράτος αφού εκεί που κόβονταν ένα στα δύο τιμολόγια, τώρα θα κόβεται ένα στα πέντε, κάτι που δεν καταλαβαίνουν οι Γερμανοί ούτε όμως οι δικοί μας τους το εξηγούν πειστικά. Για να πάρουν τα χρωστούμενα πρέπει να συνεχίζει να ζεί αυτός που εισπράττει το χρήμα. Θα το καταλάβουν όταν πάθει η κοινωνία ότι και ο γάδαρος του Χότζα, που πάνω που είχε μάθει να μην τρώει, ψόφησε. Το ίδιο δεν καταλαβαίνουν ούτε τους εξηγούμε πειστικά για τον τομέα της ναυτιλίας, κάτι που ξέρουμε καλά, όπως επιμένω, ξέρουμε και εμείς ότι απ’ αυτήν ζούμε.
Ποιά είναι η κατάσταση σήμερα; Η Κίνα παρουσιάζει μια τρομακτική για το μέγεθος της πάντα, επιβράδυνση στην οικονομία της, που σημαίνει και μείωση του όγκου του διεθνούς εμπορίου, δεδομένου ότι η Κίνα (κάθεστε καλά;) αντιπροσωπεύει το 15% της παγκόσμιας παραγωγής άρα και της παραγωγής που μεταφέρεται, άρα και της ναυτιλίας. Ενώ συμβαίνουν αυτά οι εφοπλιστικές εταιρείες βρέθηκαν με κλειστές τις Τράπεζες, αφού σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας 1 στα 6 ευρώ που δανείζονταν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το απορροφούσε ο τομέας της ναυτιλίας. Ερχεται λοιπόν το νέο μνημόνιο και τους αυξάνει τους φόρους, χωρίς να δίνει κανείς σημασία στους αριθμούς, που είναι αμείλικτοι. Το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που εισέρευσε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2014 ξεπερνούσε τα 1,7 δις. ευρώ, το συνάλλαγμα του ίδιου μήνα το 2015 ήταν 470 εκατ. ευρώ, άρα πήγαμε στο 1/3 και βλέπουμε.
Δηλαδή τι να δούμε είναι καθαρό, οι ναυτιλιακές εταιρείες μετακομίζουν και εάν συνεχιστεί αυτή η επιμονή σε ανεδαφικά πράγματα το Κράτος θα πάθει ότι ακριβώς το περιμένει και με την αύξηση του ΦΠΑ. Στο τέλος όταν κάνει ταμείο αυτό θα έχει λιγότερα χρήματα. Όμως εδώ αρχίζει η ιδιαιτερότητα της Χίου, όπου το ναυτιλιακό συνάλλαγμα είναι το ψωμί της. Το τι θα γίνει στο τέλος κανείς δεν το ξέρει, δεν είναι δύσκολο όμως να καταλάβουμε ποιό φίδι θα φάει εμάς. Το ποιό ανησυχητικό πάντως είναι ότι μάλλον δεν τόχουμε καταλάβει.
Υ.Γ. Εκτός από το ύφος, τις κινήσεις την χροιά της φωνής, μιμείται τον Ανδρέα Παπανδρέου και στο θέμα των υπουργείων, όπου άρχιζε και τελείωνε όμως, με την αλλαγή... των ονομάτων.
