Η παροιμία δεν είναι δική μας αλλά είναι καλή.
Εμπεριέχει βέβαια και την έννοια της δράσης. Το γάλα χύθηκε, αντί να κλαίμε γι’ αυτό ας το μαζέψουμε γιατί θα αρχίσει να κολλάει, να μυρίζει, να μαζεύει μύγες.
Να σας πω, στο θέμα του Χιακού γάλακτος δεν γνωρίζω σε ποια φάση είμαστε. Σφουγγαρίζουμε τώρα ή το γάλα έγινε… πέτρα;
Αναφέρομαι στην απελπιστική θέση 22 αγελαδοτρόφων, που είναι υποχρεωμένοι να πετάνε το γάλα τους στους χειμάρρους, διότι έχει τιμή αγοράς 0,30 λεπτά και εκείνοι κάτω από 0,50 απλά δεν βγαίνουν.
Έλα όμως που υπάρχει σήμερα στα ράφια τιμή γάλακτος παραγωγών τάδε περιοχής για παράδειγμα με 0,90! Άρα για να φτάνει τόσο στο ράφι μάλλον 0,30 μπορεί και λιγότερο πωλείται.
Να μην το αναλύσουμε άλλο, αυτό λέγεται και ανταγωνισμός. Λέγεται όμως και μυαλό, λέγεται και χαμένες ευκαιρίες.
Ποιός δεν θυμάται τον Συνεταιρισμό Γάλακτος; Ακόμα και κάποιοι μικρής ηλικίας αγελαδοτρόφοι, όπως αυτοί ενδεικτικά της φωτογραφίας, σήμερα στα σκαλοπάτια της Νομαρχίας, τον θυμούνται ή έχουν ακούσει γι’ αυτόν.
Πόση προσπάθεια, ίντριγκες, ηλίθιοι ανταγωνισμοί, κομματικές παρεμβάσεις, μικρότητες, πόση προσπάθεια χρειάστηκε για να διαλύσει;
Ακολούθησε το Εργοστάσιο στο Πελιναίον. Πόση προσπάθεια, πόσα προϊόντα; Μια από τα ίδια.
Προηγήθηκε ο οραματισμός Καλουτά, που έμεινε στη μέση, για εργοστάσιο στα Βορειόχωρα, που θα λειτουργούσε ως δεύτερος πνεύμονας της περιοχής, ο πρώτος ήταν ο δρόμος και τα κατάφερε.
Πόσοι κτηνοτρόφοι αντί να ακολουθήσουν «πυροβολούσαν» γιατί ο Καλουτάς ήταν… δεξιός, ενώ εκείνοι… αριστεροί;
Πόση κομματική βλακεία χρειάστηκε για να καταστραφούν προσπάθειες, για να δυναμιτιστούν άλλες; Πόσο χαζά φαντάζουν σήμερα όλα αυτά;
Και συνάμα πόσα χρήματα πέρασαν από χέρια και άλλαξαν χέρια και αντί να γίνουν παραγωγικές μονάδες έγιναν επιδοτήσεις αέρα -πατέρα και οχήματα 4Χ4 στα όρη και τα βουνά;
Και φτάσαμε τώρα να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα στην κυριολεξία.
Ακούω κάποιον και λέει, ο ανταγωνισμός. Κι’ εγώ το λέω, αλλά αυτός δεν υπάρχει άραγε σε άλλες περιοχές; Ξέρουμε πόσες μικρές παραγωγικές μονάδες υπάρχουν στην χώρα; Εμείς μπορεί να γνωρίζουμε 2-3 διαφημιζόμενες πολυεθνικές, όμως υπάρχουν δεκάδες μικρές μονάδες που ανθούν αυτή τη στιγμή και κάτω από πολύ δύσκολες και ανταγωνιστικές συνθήκες, αφού το γάλα είναι κάτι όπως περίπου το χρηματιστήριο.
Άρα τι έχουν τα έρημα τα γελάδια στη Χίο και… ψοφούνε;
Και αυτό δεν αφορά μόνο τα γελάδια.
Αλλά για να ρθούμε τώρα στους 22 και όχι μόνο αυτούς και την βοήθεια που ζητούν από τους αιρετούς.
Τι ακριβώς να τους κάνουν οι αιρετοί; Να πιούν το γάλα αποκλείεται. Να βρούν αγορά να προμηθευτεί σε τιμές μη πιάτσας δεν γίνεται. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να ικανοποιηθεί το αίτημα τους από τον Ν. Νηταράκη, να απορροφηθεί το γάλα στα ΚΥΤ.
Αλλά για να… σπρωχτεί το γάλα πρέπει να είναι παστεριωμένο και εμφιαλωμένο, κάτι που όπως μου είπαν οι Χιώτες παραγωγοί είναι αδύνατον να γίνει.
Αν ισχύσει αυτό, συγνώμη που θα το πώ ας αρχίσουμε το… σφουγγάρισμα.
Υ.Γ. Δεν έχω τίποτα με τους γιατρούς. Άλλωστε ο Πρωθυπουργός τους εμπιστεύθηκε απόλυτα στο θέμα του κορωνοϊού. Ε, εδώ η κομματική τύφλα τους είχε τοποθετήσει υπεύθυνους για το… γάλα.
