Αυτό είχε πει η γιαγιά του στον Πέτρο Μαθιούδη και την άκουσε στο σύντομο διάστημα της ζωής του.
«Να λες πάντα την αλήθεια και να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου».
Αυτό διάλεξε να μου πει σε μια από τις συνεντεύξεις του, ακριβώς ένα χρόνο πριν, όταν μπαίνοντας στο στούντιο, διευκρίνισε. "Ρώτα με ότι θες".
Αυτό ήταν ο Πέτρος, που μας έριξε τον χθεσινό κεραυνό, αυτός που φεύγοντας πρόωρα για το μεγάλο ταξίδι, ο Μητροπολίτης Χίου αποκάλεσε «Άγιο άνθρωπο».
Άγιος και αληθινός, γι’ αυτό προφανώς Άγιος.
Άγιος, που «έμπλεξε» με την πολιτική και ξέρετε η πολιτική φέρνει… άγχος, αλλά στους… Αγίους.
Την πολιτική την φοβάμαι, μου είπε στην ίδια συνέντευξη. Δεν μπορώ να προσποιηθώ, να υποκριθώ, να πω ψέματα.
Και γιατί έμπλεξες, τον τσιγκλίσαμε, αυτόν που ήξερε και από… γκλίτσες.
Γιατί έβλεπα την υποκρισία. Άνθρωποι, που πριν βρίζανε κάποιον, έβαζαν μαζί του υποψηφιότητα. Λέω, έτσι είσαι; Όλα θα είναι αντάλλαγμα; Όλα θα είναι, μου δίνεις, σου δίνω;
Έτσι υποστήριξε τον Γιάννη Μαλαφή. Γιατί; Και εδώ απλή η απάντηση. Γιατί δεν μου το ζήτησε. Γιατί μια φορά του είπα, εσένα σε εκτιμώ, όπου βάλεις θα σε στηρίξω.
Έτσι ήταν ο εκλιπών πλέον Αντιδήμαρχος Βροντάδου, (ξέρετε ότι εγώ δεν χρησιμοποιώ αυτή την Μαϊμουδο – ονομασία Ομηρούπολη) απλός και δοτικός, άνθρωπος της κοινής λογικής.
Πως τα κατάφερε; Εκείνος ξέρει με πόσο άγχος φορτώθηκε, αλλά την «συνταγή» μας την είπε στην ίδια συνέντευξη.
«Γυρίζω, διαβάζω πολύ, δεν θέλω να περνώ από κάπου και να ντρέπομαι, δεν μπορώ να κάνω ανάποδα πράγματα»
Και εις επιβεβαίωση ο αοιδός του Θεού, γιατί με υπερηφάνεια τον υπηρετούσε από το ψαλτήρι του Αγίου Γεωργίου Βροντάδου, πέταξε την ρήμα του.
«Δεν μπορεί να έχεις σάπια δόντια και βαμμένα χείλια» δεν μπορεί να φτιάχνεις ένα δρόμο και από κάτω να αφήνεις αμιαντοσωλήνα.
Την κοινή λογική υπηρέτησε με κόστος απ’ ότι φάνηκε ο «αγαθός» βοσκός του Βροντάδου, ο ποιμένας του Θεού για να του κάνουμε και εμείς ένα «βάπτισμα».
Φεύγοντας ας πάρει την αγάπη μας για την προσφορά του και μακάρι το παράδειγμα ζωής του να γίνει οδηγός και για άλλους.
Του χαρίζουμε ένα αμανέ, ένα αμανέ δικό του. Γιατί όπως μας είπε, ο αμανές είναι πόνος, χωρίς πόνο, αμανές δεν λέγεται. Όπως ο πόνος που προκάλεσε σε όλους μας ο άγουρος θάνατος του.
Υ.Γ.: Ακούστε τον Πέτρο Μαθιούδη να αποδίδει έναν αμανέ εδώ
