Όχι δεν αφορά το δικό μου κεφάλι, εγώ… βαρέθηκα να κόβω τις φλέβες μου. Το κεφάλι του Δασκάλου του Αντώνη του Γκιούλη αφορά, διότι την δική του φωνή άκουσα στην τηλεφωνική γραμμή.
«Γιάννη τι να κάνω, να την δώσω με το κεφάλι στον τοίχο, πήγαινε σε παρακαλώ απέναντι από του Θεοδοσίου. Εκεί ξέρεις, στο μνημείο πεσόντων στην Γερμανική κατοχή».
Και πήγα, διότι ως νομοταγής πολίτης ακολουθώ την πορεία στην χώρα μέσω Φραγκοβουνίου, μέχρι να περάσουν οι 50 μέρες, που υποσχέθηκε η Περιφερειακή Ενότητα, χωρίς τις νύχτες, χωρίς τις αργίες, χωρίς τα Σαββατοκύριακα, χωρίς τις βροχερές μέρες, χωρίς τις κρύες, χωρίς τα ρεπό, τις απεργίες, κοντολογίς περιμένω να περάσει το… ένα εξάμηνο σχεδόν, που γίνεται το αντιπλημμυρικό έργο του Κονταρίου, γιατί ο νέος Παραλιακός του Αεροδρομίου θα την κλείσει την… τετραετία.
Πήγα λοιπόν απέναντι από την «Θέα» του Θεοδοσίου και είδα αυτό που βλέπετε και εσείς. Ένα βουνό από λάσπη απέναντι από το έργο της νέας Αφαλάτωσης!
Η πρώτη μου δουλειά ήταν να φωτογραφίσω την… θέα, η δεύτερη να τηλεφωνήσω στον Βασίλη Μυριαγκό, διότι κατάλαβα ότι η… καλλιτεχνία αφορούσε το έργο της Αφαλάτωσης.
«Κλείσε, θα μάθω και θα σου πώ» μου είπε ο Βασίλης και σε λίγα λεπτά με ενημέρωσε.
Τα συνεργεία που εκτελούν το έργο έβαλαν εκεί πρόχειρα την λάσπη, να στεγνώσει και θα την αποσύρουν.
Είπαμε διάφορα… Γαλλικά με τον Βασίλη και τώρα είναι ώρα να τα πούμε εις την ελληνικήν για να καταλάβουμε ποιός κάνει… κουμάντο.
Η λάσπη όντως αφορά το έργο. Ο σωρός απ’ ότι με ενημέρωσαν οι περίοικοι είναι εκεί κοντά μια εβδομάδα. Μάλιστα έβαλαν και… κώνους περιφερειακά, μην κολλήσει κανένα Ι.Χ. στη λάσπη. Τώρα αν δίπλα ακριβώς βρίσκεται το μνημείο των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς, διότι εκεί ακριβώς τους εκτελούσαν, συγνώμη αλλά τα… συνεργεία χέστηκαν.
Το αν με μια δυνατή Βοριά, που είναι συνηθισμένη αυτή την περίοδο, έβγαινε η θάλασσα και πέταγε όλη αυτή τη λάσπη στο μνημείο, στο δρόμο, στα σκαλιά του Θεοδοσίου, συγνώμη αλλά τα… συνεργεία ξανά χέστηκαν.
Τέλος, εγώ δεν πέρναγα από εκεί πηγαίνοντας μέσω Φραγκοβουνίου, αλλά το Λιμεναρχείο, ας πούμε, δεν πήρε χαμπάρι την… απόθεση αποξήρανσης λάσπης, πω, πω, βρήκα τον χαρακτηρισμό της… εργασίας, ή μήπως είναι δουλειά της Αστυνομίας, επειδή δεν είναι πάνω στο κύμα ή μήπως όφειλε να το ελέγξει ο… Ιερέας της περιοχής;
Η ΔΕΥΑΧ, γιατί δικό της είναι το έργο, δεν φέρει ευθύνη;
Τέλος πάντων, εδώ στην ουσία θίγεται ένα θέμα άκρως στενάχωρο. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ο τεχνικός κόσμος, ας το γράψω έτσι γενικά, για να μην θίξω επαγγέλματα, θεωρεί το περιβάλλον ένα απέραντο σκουπιδοτενεκέ, μια μεγάλη χέστρα, όπου πετάει ότι θέλει, παρατάει ότι γουστάρει, αποκαθιστά ότι βλέπει η πεθερά, εργάζεται άνευ άγχους, έχει μαλώσει με τις ημερομηνίες και έχει βγάλει από το λεξιλόγιο του τη λέξη συνέπεια.
Βεβαίως βρίσκει και τα κάνει. Αν υπήρχε έλεγχος, αν από τον πρώτο τενεκέ λάσπης στην περίπτωση μας, υπήρχε η παρατήρηση και ο φόβος του προστίμου θα ήταν όλοι… Παναγίες.
Υ.Γ.: Ας ευχηθούμε μέχρι να… ξεραθεί η λάσπη, να μην βρέξει και να μην πάει στη θάλασσα. Όσον αφορά το… μνημείο, κι’ εμείς πάλι τι τις θέλαμε τις… πολυτέλειες;
Σ.Σ: Σαββάτο 1/4/23 10.30 π.μ. https://www.alithia.gr/politiki/katharise-i-laspi-dipla-sto-mnimeio
