Πέρασα και σήμερα από την Λευκωνιά.
Μια παραλία σαν όλες τις άλλες.
Αυτή τη φορά δεν πήρα μαζί μου σακούλα. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα το αποφεύγω.
Βαρέθηκα να υπηρετώ τους άλλους βλέπετε. Διαφέρω εγώ; Δεν νομίζω, μαζί με εμένα έχω δεί κι’ άλλους να κάνουν την ίδια δουλειά.
Μια κυρία προχθές καθάριζε το δρομάκι, που οδηγεί στη θάλασσα.
Μερικές φορές σκέπτομαι ότι όλοι μαζί βαστάμε κουταλάκια ή κουτάλες αν θέλετε, αναλόγως την… σακούλα, και προσπαθούμε να αδειάσουμε την… θάλασσα.
Τσάμπα ο κόπος. Όσο θα καταφέρουμε να μειώσουμε το περιεχόμενο της, άλλο τόσο θα καταφέρουμε να αλλάξουμε την νοοτροπία που κυριαρχεί δίπλα μας.
Το περιβάλλον για τα περισσότερα δίποδα δεν υπάρχει. Ο χώρος απεναντίας υπάρχει για να τα υπηρετεί. Το ίδιο και το μπουκαλάκι, που μόλις τα ξεδίψασε. Αφού είναι πλέον άδειο μπορεί να επιστρέψει στην… μητέρα φύση. Το αυτόν ισχύει για το κουτί της φραπεδιάς, για την κονσέρβα, για το βρακάκι με τα κακάκια του μωρού.
Όλα χάμω, όλα δίπλα μας, τα πάντα γύρω μας. Όχι στο κουτί, όχι στο καλάθι, όχι στον κάδο, όχι σε ένα σακουλάκι, που μπορούμε να πετάξουμε μετά, τίποτα, εν ψυχρώ όλα στο μεγάλο… καλάθι.
Γιατί τα γράφω αυτά; Αλήθεια για ποιούς τα γράφω; Αυτοί που καταλαβαίνουν απλά στεναχωριούνται. Οι άλλοι, οι πολλοί, οι αμέτρητοι δεν τα διαβάζουν, δεν ζούμε στον ίδιο κόσμο, είναι η πλειοψηφία και είναι ανίκητοι.
Έβγαλα λοιπόν μια φωτογραφία στον διάδρομο, που μόλις χθές ήταν καθαρός από την κυρία, που μας… ξεσκάτισε και μετά διάβασα με προσοχή την παρακάτω ανάρτηση του Δημάρχου μας.
Γράφει ο Σταμάτης Κάρμαντζης.
«Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια τον αντιδήμαρχο καθαριότητας Παναγιώτη Αναγνώστου και όλους τους υπαλλήλους στον τομέα καθαριότητας και πρασίνου (τα λιοντάρια μας) που και φέτος υπό δύσκολες συνθήκες μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους στην καθαριότητα της Χίου μας.
Δεκάδες τα ευχαριστήρια από συμπολίτες και επισκέπτες. Μια Χίος που λάμπει εντελώς αλλαγμένη και διαφορετική. Τους ευχαριστώ πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς μου. Έκκληση προς όλους να σεβαστούμε τον μόχθο και τον αγώνα τους».
Και φυσικά καλά κάνει ο Δήμαρχος. Όχι για την εξωραϊσμένη εικόνα που βλέπει, αλλά για τα ευχαριστήρια, που σωστά δίνει, αλλά ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί. Το αξίζουμε; Αυτή είναι η εικόνα της πόλης μας; Εμείς τι κάναμε, τι κάνουμε για την εικόνα αυτή;
Εγώ την απάντηση μου την έχω δώσει, δώστε την και εσείς.
Υ.Γ.: Χρησιμοποιώ τον όρο δίποδα επίτηδες. Η Ήρα, η σκύλα μου, που κολυμπάμε καθημερινά μαζί, μου φέρνει μέσο όρο κάθε απόγευμα 7 με 8 άδεια πλαστικά μπουκάλια νερού, που αντίστοιχα δίποδα έχουν παρατήσει στην παραλία. Όχι όποιος θέλει ας πεί την Ήρα μου… ζώον.
