Είναι αυτό που λέμε η κατάλληλη στιγμή, όταν ο άλλος είναι φουρκισμένος και σε συναντά. Τότε είναι που ο δημοσιογράφος αισθάνεται ολίγον… εξομολόγος, αφού ο άλλος του εμπιστεύεται το πρόβλημα του. Τον ακούς με προσοχή και κατανόηση, τελευταία γίνεται καθημερινά πολλές φορές. Εχω συναντήσει συμπολίτη μας, που μου είπε πως πάει να αυτοκτονήσει, οπότε του είπα τα δικά μου προβλήματα, για να φανεί ότι ή έπρεπε να πάμε να φουντάρουμε ομαδικά ή να το παλέψουμε κάτι στο οποίο ευτυχώς συμφώνησε. Η κατάλληλη λοιπόν στιγμή έφερε δίπλα μου το μηχανάκι του Γιώργη Φοράκη, τι σύμπτωση έξω από το ευαγές ίδρυμα της Εφορίας, οπότε «γαντζώθηκε» πάνω μου, να μου πεί αυτά που ήδη είναι γνωστά. Τον είχα συναντήσει πολλές φορές να θέλει να μου πουλήσει λαχνό για ψάρια, που έβγαζε στη λοταρία, μέχρι και αυτό κάνει ο Γιώργης και του το αρνήθηκα, χωρίς να του εξηγήσω ότι δεν είμαι φανατικός του ψαριού, για να μην πω ότι και ποτέ να μην φάω στη ζωή μου δεν θα με νοιάξει, αλλά εκείνη την ώρα αισθάνθηκα άσχημα. Κοίτα λέω στον εαυτό μου, στήριγμα ζήταγε ο άνθρωπος και εσύ είπες μέσα σου, χάθηκε ο κόσμος ρε Γιώργη να βγάλεις στη λοταρία μια πιατέλα με μακαρόνια με κιμά να αγοράσω το μισό μπλοκάκι.
Όμως ενήργησα ψυχρά, επαγγελματικά. Ακου Γιώργη του λέω, βγες και πέστα, δες μικρές που είναι πιά οι κάμερες; Εκείνος πήγε να γκαζώσει, αλλά η γυναίκα του πίσω, έκανε αυτό που κάνει το φύλλο τους εδώ και χιλιάδες χρόνια, του έθιξε τον… ανδρισμό. Φοβάσαι μωρέ, δεν ζητιανεύουμε, δουλειά ζητάμε, θα τα πω εγώ. Την συνέχεια την ξέρετε…
Εδώ όμως αρχίζει να γράφει ανάποδα το ρολόϊ με ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης που απλώθηκε, που εγώ κατέγραψα μόνο ένα μέρος του. Από τον Αντιπεριφερειάρχη, τον Πρόεδρο της ΔΕΥΑΧ, τον Σύλλογο Γονέων του Σχολειού του 9χρονου παιδιού του, που μου είπε με την απλότητα και την αθωότητα της ηλικίας του. «Κύριε Τζούμα ο πατέρας μου βγάζει νερό από ένα πηγάδι, η μάνα μου το βράζει και πίνουμε».
Αδέλφια, νερό από τα πηγάδια του Κάστρου, τώρα τα περισσότερα είναι… βόθροι, έβγαζαν οι άνθρωποι όταν το πολιορκούσαν οι Γενουάτες ή οι Οθωμανοί, τώρα βγάζει και ο Φοράκης για να πίνει γάλα το 4μηνο επίσης παιδί του, συν τον μικρό Βασιλάκη.
Τέλος εδώ για να πάμε στην ουσία, ο Φοράκης ψάχνει δουλειά και δουλειές δεν υπάρχουν, τρώμε τις σάρκες μας και τις συντάξεις των παππούδων, μέχρι να τους τις κόψουν. Η πραγματικότητα είναι αυτή, όσοι δεν έχουμε φτωχοποιηθεί θα το πάθουμε αργά ή γρήγορα, ο Φοράκης θα βρεί τώρα προσωρινή λύση μέσα από την δημοσιότητα. Τι θα γίνονταν όμως αν δεν μίλαγε, τι θα γίνουν οι εκατοντάδες Φοράκηδες γύρω μας;
Και όμως μένουν δίπλα μας, όσο χάλια κι’ αν είμαστε πρέπει να πιάσουμε το χέρι αυτού που είναι σε χειρότερη μοίρα από μας. Η κοινωνία μας είναι μικρή, πρέπει να αναπτύξουμε δυνάμεις αυτοπροστασίας του διπλανού μας, πρέπει όλη αυτή η κρίση, που κάποιοι φιλοδοξώ ότι θα προλάβουν να δούν να περνάει, να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, γιατί μόνο έτσι θα γίνουμε και πιο συνετοί. Γιατί σύνεση δεν είναι να βοηθάμε μόνο τον διπλανό μας, αλλά να φροντίζουμε να δημιουργούμε γύρω μας τέτοιες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, ώστε η δουλειά να είναι δικαίωμα, που όμως το δημιουργούμε με την σωφροσύνη της κρίσης μας.
Υ.Γ Ο λογαριασμός του Γιώργη στην Τράπεζα είναι γνωστός από το… Facebook. Η μεγαλύτερη κατάθεση είναι η δουλειά που μπορεί κάποιος να του δώσει.
