Συγνώμη που γίνομαι κουραστικός, αλλά λέω ένας καπ. Παναγιώτης Τσάκος κατάφερε να φέρει στη Χίο όλη την ηγεσία του Στρατού, πλην του Αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας, που του… ξέφυγε, εμείς όλοι μαζί και ο καπ. Παναγιώτης, δεν μπορούμε να φέρουμε τον «Αβέρωφ» στην επέτειο της απελευθέρωσης του νησιού στις 11 Νοεμβρίου 2019;
Το ομοίωμα του, που κατασκευάστηκε από το Ιδρυμα Τσάκου, για να πάει στα νησιά, που απελευθερώθηκαν το 1912, τιμήθηκε σήμερα αναλόγως από την ηγεσία του Στρατού και θα κοσμεί από τούδε και στο εξής την είσοδο του Ομηρείου, οπότε όλο και κανένα παιδί θα ρωτήσει να μάθει την ιστορία του.
Όμως αυθεντική την ιστορία ο Χιώτης δεν μπορεί να την γευτεί;
Όταν πριν μήνες γράφτηκε παρόμοιο σημείωμα, υπήρξε ανεπίσημα η απάντηση ότι η μετακίνηση του «Αβέρωφ» Πολεμικό Μουσείο σήμερα, δεν είναι «αυγό να το ρουφήξεις».
Σίγουρα, ούτε να μετακινηθούν ταυτόχρονα υπουργός Αμυνας, Αρχηγός ΓΕΣ, Αρχηγός ΓΕΝ και Αρχηγός Λιμενικού Σώματος είναι «αυγό να το ρουφήξεις» αλλά νάτο, που… ρουφήχτηκε.
Όμως όντως η μετακίνηση του «Αβέρωφ» δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά γι’ αυτό ακριβώς και το ξαναγράφουμε 9 μήνες νωρίτερα. Και ξέρετε κάτι, η αρθρογραφία είναι μια συμβολή αλλά δεν είναι η κύρια. Η κύρια είναι να το νοιώσουμε, να το αισθανθούμε, να το παλέψουμε, να φτιάξουμε ίσως μια Επιτροπή, να πάρει την πρωτοβουλία ένας θεσμικός φορέας , να ξεκινήσουμε από τώρα για να έχουμε τον Νοέμβριο αποτέλεσμα.
Η εμπειρία έδειξε ότι το «Αβέρωφ» μπορεί να μετακινηθεί, άλλωστε όταν έγινε αυτό πέρασε συγκινημένη από το πλοίο «θρύλος» όλη η Θεσσαλονίκη. Αλήθεια, γιατί δεν το δικαιούται η Χίος, επειδή είναι μικρότερη;
Μικρότερη μεν αλλά δείξτε μου έναν Θεσσαλονικιό, που μπορούσε να… ρυμουλκήσει στην νύμφη του Βορρά το μισό ΓΕΕΘΑ.
Αρα, όλοι μαζί οι Χιώτες, άντε και οι… Καρδαμυλίτες μπορούμε να δώσουμε αυτή τη χαρά, κυρίως στα παιδιά μας, να πατήσουν στο κατάστρωμα του πλοίου που αντίκρισε τα νησιά σκλαβωμένα και τα άφησε ελεύθερα, να ρωτήσουν, να μάθουν, γιατί απλούστατα όταν μαθαίνει κανείς δεν… ξαναπαθαίνει.
Υ.Γ. Όταν μίλησε ο Ναύαρχος Αποστολάκης για αγαπημένο νησί το εννοούσε, αφού σαν νεαρός «βάτραχος» τότε, βούτηξε ως ένστολος Αξιωματικός του Π.Ν. έξω από το Λιμάνι μας, όταν εντοπίστηκε στο βυθό η Ναυαρχίδα του Καρά – Αλή, και ανέσυρε με την ομάδα του τα ευρήματα, που φυλάσσονται τώρα στο Μουσείο μας.
