Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ την υποκρισία αν δεν υπήρχε η… σιωπή.
Επειδή λοιπόν εγώ δεν θέλω να συμμετέχω, ούτε με ενδιαφέρουν οι κραυγές των Μαμελούκων, θέτω για άλλη μια φορά τον προβληματισμό μου, ζητώντας να σπάσουν την σιωπή τους, δια της πράξεως, οι εκπαιδευτικοί του νησιού μας.
Εντάξει, για το προσφυγικό δράμα ευθύνη έχουν οι μεγάλοι της γής, συν οι φανατικοί της Συρίας σήμερα, του Αγνωστικιστάν αύριο.
Σύμφωνοι, για την Κυβερνητική αχρηστία επίσης δεν φέρουμε καμιά ευθύνη, εκτός της ρημάδας της ψήφου μας γενικώς, γιατί ακούω παντού να βρίζουν τον Τσίπρα και αναρωτιέμαι ποιός τελικά τον ψήφισε.
Όμως για την σιωπή μας στο έγκλημα, που συντελείται δίπλα μας, έχουμε συλλογικά και ατομικά ευθύνη. Διευκρινίζω βεβαίως αν και μάλλον είναι περιττό, ότι εγκληματική πράξη θεωρώ να στερείται από ένα παιδί η γνώση.
Και στο νησί μας, σταδιακά από διάστημα έξι έως και δώδεκα μηνών, υπάρχουν εκατοντάδες παιδιά προσφύγων – μεταναστών, που τους στερείται η γνώση. Αλήθεια γιατί τους δόθηκαν προχθές ως χριστουγεννιάτικο δώρο σχολικές τσάντες; Να τις κάνουν τι, να τις γεμίσουν πέτρες;
Ας πεταχτούμε μια ώρα στην ΒΙΑΛ, άλλη μια ώρα στην Σούδα, ας ρωτήσουμε τους δεκάδες συμπολίτες μας που εργάζονται εκεί, όλο αυτό το παιδομάνι τι κάνει όλη μέρα; Κλωτσάει μια μπάλα ή παίζει πετροπόλεμο, σε μια ηλικία που τα παιδιά είναι «σφουγγάρια» και διαμορφώνεται η προσωπικότητα τους.
Οι δομές δεν είναι δική μας δουλειά. Υπάρχει ένα υπουργείο Παιδείας, που πρέπει να αποφασίσει. Για αυτό επιλέγονται οι Κυβερνώντες για αποφάσεις, πολλές φορές δύσκολες και όχι για να αφήνουν τα πράγματα στον «αυτόματο».
Ας πούν λοιπόν, θα είναι αυτές οι δομές στην Σούδα και στην ΒΙΑΛ, θα είναι στις υπάρχουσες σχολικές μονάδες τα απογεύματα, θα είναι κάτι άλλο;
Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι η εκπαίδευση… Ταλιμπάν. Ναι και να μην μας σοκάρει. Το παιδί που θα περάσει από την Ελλάδα και θα φύγει «ξύλο απελέκητο» θα αντιδράσει αύριο σαν μεγάλος ακριβώς έτσι. Θα πέσει στα νύχια των φανατικών και αύριο θα γίνει η κινούμενη βόμβα, που θα σκοτώσει το δικό μας παιδί, στην Γερμανία, στην Γαλλία ή ακόμα και στην Ελλάδα, αν μείνει μ’ αυτή την πολιτική νέος στη χώρα μας την επόμενη εικοσαετία.
Αλήθεια σε τι θα μας έκανε κακό, να μάθει το Συράκι, το Αφγανάκι, το Ιρακινάκι να γράφει ελληνικά το όνομα του, να μάθει να αγοράζει όσο μένει εδώ ένα κουλούρι με το όνομα του, να μάθει να συνεργάζεται και να παίζει δημιουργικά. Οσες ώρες έχω φάει στη Σούδα και στη ΒΙΑΛ για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, μετράω τα αμέτρητα «γιλέκα» των ΜΚΟ, με νέους και όχι μόνο από όλη την Ευρώπη και αναρωτιέμαι. Ελληνες άνεργοι δεν υπάρχουν, δάσκαλοι άνεργοι να διδάξουν αυτά τα παιδιά δεν υπάρχουν, τόσο χρήμα ρέει δίπλα μας με το προσφυγικό, οι Ελληνες δεν μπορούν να το μετουσιώσουν σε απασχόληση και δημιουργία;
Ειλικρινά περιμένω τις αντιδράσεις όλων στον προβληματισμό και ειδικά των Δασκάλων.
Υπ’ ότι τα «προσφυγάκια» σε κάθε φάση, που παραμένουν εδώ ξεπερνούν τα 700!
Υ.Γ. Δεν με απασχολεί η αντίδραση όσων με βρίσουν γι’ αυτά που ξαναγράφω, γιατί τέτοιος προβληματισμός δεν μπαίνει πρώτα φορά. Ακόμα και η δυνατότητα τους να καταλαβαίνουν, ότι καταλαβαίνουν, μέσα από ύβρεις και να επικοινωνούν στοιχειωδώς με το περιβάλλον, ένας Δάσκαλος τους την έδωσε.
