Ελάτε τώρα, ώρα να μας πιάσουν υπαρξιακά ερωτήματα.
Τι να κάνω όμως αφού με… τσιγκλάτε;
Πάνω που έρχεται η ώρα, που χρησιμοποιώ το πληκτρολόγιο γι’ αυτήν καθημερινή μας μοναδική, για μένα τουλάχιστον, επικοινωνία, νάσου και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που μεταφέρει τις δικές σας σκέψεις και τις οποίες παρακολουθώ πάντα με προσοχή και σεβασμό, ακόμα και αν μερικές μπορεί να έχουν παρεξηγήσει γραφόμενα μου.
Μια τέτοια έκφραση γνώμης πήρα από την Παγχιακή Ένωση Συνταξιούχων του ΝΑΤ, που μου γράφει.
«Μόνο θυμό, αγανάκτηση και απορία προκάλεσε σε όλους μας, το δημοσίευμα σου, «Το αντιμόνιο και οι σχισμένες μπάλες του… Χριστοφή» https://www.alithia.gr/alithina/antimonio-kai-oi-shismenes-mpales-toy-hristofi γιατί αναφέρεται με εμπάθεια και χολή στους Συνταξιούχους Ναυτικούς της Χίου, γράφοντας…
«Προσέξτε, δεν μιλάω για τους επαγγελματίες της άρνησης. Εξάλλου την επαφή τους με τον διάλογο, την ζήσαμε άλλη μια φορά με τα γιουχαΐσματα, σε όσους πλειοψηφικά δεν συμφωνούσαν μαζί τους, στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χίου. Άλλωστε αυτοί δεν είναι επικίνδυνοι και είναι απολύτως προβλέψιμοι. Επικίνδυνοι είναι οι άλλοι, οι βολεμένοι, αυτοί που βρέξει χιονίσει η προπέλα γυρίζει και τυπώνει χρήμα, αυτοί που πήραν την συνταξούλα και τώρα θέλουν πριν το νεκροταφείο να πάνε στο χωριό να αράξουν, αυτοί που θέλουν την ησυχία τους.»
Κύριε Τζούμα, εμείς οι «βολεμένοι» της αλμύρας και οι Μάχιμοι που συνεχίζουν την Ναυτική τους καριέρα, όπως πολύ καλά θα γνωρίζετε είμαστε οι μεγαλύτεροι αιμοδότες της οικονομίας του νησιού και όχι μόνο, και το Ναυτικό επάγγελμα είναι το μόνο επάγγελμα που δεν πρέπει να μιλάτε για βολεμένους, γιατί για να γίνεις Ναυτικός πρέπει να το έχεις μέσα σου, γιατί η θάλασσα είναι για λίγους και εκλεκτούς.»…
Ώπα, Στέλιο, όπου Στέλιος Κουμπιάς, Πρόεδρος της Παγχιακής Ένωσης, «Πάταξον μεν, άκουσον δε». Που αναφέρομαι εγώ σε συνταξιούχους του ΝΑΤ; Ειδικά εγώ, άσε με να χρησιμοποιήσω προσωπική αντωνυμία, που δεν κουράζομαι να λέω, πως ότι είμαι, αν είμαι κάτι, με έχει φτιάξει η θάλασσα; Εγώ που βλέπω ναυτικό, κυρίως συνταξιούχο αλλά και εν ενεργεία και βαράω τρείς προσοχές;
Άλλο λέω, σεβαστέ μου φίλε και Καπετάνιε. Τη Χίο την έχει φτιάξει η προπέλα. Έχουμε βγεί έξω από το νησί; Τα… παλάτια, τα «σπιτάκια» ντε της Χίου, ας αναφερθώ στο απλούστερο όλων, τα έχει άλλο νησί; Τα… κάρα; Τις πρώτες καταθέσεις στην χώρα;
Άλλο λέω στο άρθρο μου Στέλιο και χαίρομαι που προκάλεσε τόση εντύπωση.
Η προπέλα, έχει δημιουργήσει τέτοια ευμάρεια στο νησί, που «σιγά τώρα, μην γίνω εγώ ξενοδόχος και γκαρσόνι» (ψάξτε όλοι την κοινωνική αιτία, του «πατώματος» του τουρισμού στη Χίο) «σιγά τώρα, που θα ρισκάρω εγώ να κάνω επενδύσεις» (δείτε όλοι εδώ, γιατί η Χίος έφτασε άντε μέχρι τα… γλυκά κουταλιού). Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, της βολεμένης μας αντίδρασης. Όταν βρέξει – χιονίσει, τέλος του μήνα, μπαίνει στο σπίτι ένα… δεκάρικο (πολλά λέω;) χέστηκε μετά συγχωρήσεως Στέλιο ο Χιώτης και για Ξενοδοχεία και για αντιμόνια. Μόνο που αυτή η νοοτροπία είναι λάθος. Αυτό προσπαθώ να πώ. Και όσοι δυσκολεύονται να το καταλάβουν ας πάνε στον τίτλο του κειμένου. Αλήθεια, τι θα ήταν η Χίος με την… προπέλα σταματημένη;
Και επειδή ο λόγος και η αιτία του επίμαχου άρθρου ήταν το αντιμόνιο, που η μισή Χίος καταριέται χωρίς να ξέρομε αν υπάρχει, υπάρχει τέτοιο αραλίκι, που στο φινάλε να μην σώσουμε να μάθουμε, περνάμε σε έτερη επιστολή του συμπατριώτη μας Ιωάννη Μηλιδάκη, που ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λέει ότι είναι αυτός, που μας… αναστάτωσε.
«Κύριε Τζούμα, ονομάζομαι Ιωάννης Μηλιδάκης και είμαι ο Διευθυντής της Εταιρείας WASTE & WATER , Μεταλλειολόγος και Χιώτης στην καταγωγή (η μητέρα μου 92 ετών μένει ακόμη στην Ευαγγελίστρια, ο παππούς μου «Καπταν Δόξης» ήταν ο καπετάνιος της θαλαμηγού Lillias, που ήταν ελλιμενισμένη στο νησί στη δεκαετία του 50 και αν κάποιος πλησιάζει τα… 100 ίσως και να το θυμάται).
Το ενδιαφέρον για το αντιμόνιο το ξεκίνησα προσωπικά όταν σε κάποια περιήγηση μου το 2020 στα βόρεια έπεσα επάνω στο εγκαταλελειμμένο μεταλλείο. Λίγο μετά κατέθεσα στο υπουργείο αίτημα ενδιαφέροντος το οποίο υπό προϋποθέσεις μπορεί και να υφίσταται ακόμη.
Με αφορμή το άρθρο σας που το βρίσκω πολύ λογικό, αλλά και επειδή τα όσα ακούγονται από διάφορους – με κομματική υποκίνηση σίγουρα - είναι ΤΕΡΑΤΩΔΗ και ΑΝΑΚΡΙΒΕΣΤΑΤΑ θα ήθελα να μου δοθεί η δυνατότητα σε πρώτη ευκαιρία να εξηγήσω αναλυτικά στους συμπατριώτες μας. Η ελληνική μεταλλεία μπορεί άνετα να μην είναι επιβλαβής για το περιβάλλον και να συνυπάρξει με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, τουριστική ή άλλη. Είμαι στην διάθεση σας».
Υ.Γ: Αδέλφια εκτός από τους ΟΧΙτζήδες, οι υπόλοιποι θέλουμε να ακούσουμε; Θα φανεί.
