Για να είμαστε ακριβείς τα ωραιότερα παιδιά του νησιού είναι τα τέσσερα δικά μου, είμαι σίγουρος και τα δικά σας, αλλά επειδή το ίδιο σύνδρομο το έχει και η κουκουβάγια, που δεν διακρίνεται και για την ομορφιά της, σταματάω την πλάκα εδώ, για να αναφερθώ στα τέσσερα αυτά παιδιά, που από νωρίς δεν πήραν την ζωή στην… πλάκα.
Θα μπορούσαν να είναι αραχτά στις παραλίες, αν και όταν οργανώσει κανείς σωστά την ζωή του τίποτα δεν στερείται ή να ανήκαν στην κατηγορία των «καμαριών» μας που τα βλέπω στα ξενυχτάδικα – κουφάδικα της παραλίας να… σχολάνε την ώρα που εγώ πηγαίνω στη δουλειά, όμως διάλεξαν άλλο δρόμο και σήμερα μπόρεσα να τα καμαρώσω και εγώ, μαζί με τους λίγους πιστούς της Βιβλιοθήκης μας, όπου έβλεπα τα παιδιά αυτά να δαπανούν αμέτρητες εργατοώρες.
Διότι όπως ξέρετε η πατρίδα μας είναι πτωχή, κυρίως το πνεύματι, διότι αν επένδυε στο πνεύμα, σήμερα θα είμασταν η Ελβετία της Ανατολής, αλλά κάτι τέτοια έλεγε και ο Καποδίστριας και είδε τα… ραπανάκια ανάποδα.
Η Μαρία λοιπόν Βενετσοπούλου, η Κλεοπάτρα Αργυρίου, η Ειρήνη Ρούσσου και ο Νίκος Τσόφλιας, που μιλώντας ξεκίνησε λέγοντας ότι είναι από τον Άγιο Γιώργη Συκούση, είναι τελειόφοιτοι ή σπουδάζουν ακόμα, οι τρείς κοπελιές μας Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο άνδρας της παρέας Πολιτισμική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Τι έκαναν; Ανταποκρίθηκαν στο πρόγραμμα εθελοντικής προσφοράς της Βιβλιοθήκης μας, στο σάλπισμα του Προέδρου της Βιβλιοθήκης Παύλου Καλογεράκη και της Διευθύντριας Άννας Χαζίρη, στην προτροπή της Καθηγήτριας τους, οι τρείς κοπέλες μας, της δικιάς μας επίσης, Αντωνίας Σαρρή, Επίκουρης Καθηγήτριας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, μην ξεχνάμε ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο από τους γονείς μας και τους δασκάλους μας, και έσκυψαν τα τακτοποιήσουν την δουλειά, που τους έβαλε το ψυχωμένο προσωπικό της Βιβλιοθήκης μας.
Τι προέκυψε από αυτό; Ένα θαύμα. Τα παιδιά βρέθηκαν μπροστά σε ένα μέρος του ανεκτίμητου πλούτου του Ιστορικού μας αρχείου και τακτοποιώντας κρατούσαν σημειώσεις. Έφτιαξαν λοιπόν τις εργασίες τους με βάση την επιστήμη τους και το υλικό που βρήκαν και μας τις παρουσίασαν το πρωί της Δευτέρας στο Αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης μας.
Ποιά ήταν η εικόνα, το πρότυπο της γυναίκας, που καλλιεργούνταν για παράδειγμα την εποχή της Χούντας;
Ποιά ήταν τα πρώτα μαθήματα τέχνης, που έγιναν στα Σχολεία του νησιού μας την ίδια περίοδο;
Πως οργανώθηκαν μαθητικά συσσίτια και γιατί, την διετία 1966-1969 πάλι Χούντα δηλαδή.
Τέλος ο Πολιτισμολόγος της παρέας έφτιαξε μια ηχητική περιήγηση της Βιβλιοθήκης μας ώστε κάποιος να μπορεί να την φορτώσει στο κινητό του και να προχωρά τους διαδρόμους της Μεγάλης Κυρίας της Χίου και να ενημερώνεται.
Μπράβο λοιπόν σε αυτά τα παιδιά, τα ωραιότερα της Χίου, μπράβο στην θετική τους αύρα, μπράβο στην εθελοντική προσφορά τους, μπράβο στους εμπνευστές αυτού του προγράμματος, που απ’ ότι πληροφορηθήκαμε θα έχει συνέχεια. Μπράβο σε όλους.
Υ.Γ: Επειδή από τα πολλά μπράβο του άρθρου μπορεί να λησμονήσετε την… άλλη Χίο, που και αυτή είναι εδώ, τα παρακάτω λόγια από τον συμπατριώτη μας Αργύρη Χατζελένη. Την Κυριακή βρισκόμουν στην Μυτιλήνη. Είχα αφήσει το σκυλάκι μας τη Λούνα, συντροφιά μας για 7 χρόνια, στο χωράφι μας δίπλα στο σπίτι μας στην οδό Γλύπτη 43 στον Άγιο Θωμά και είπα σε ένα γειτονάκι να την φροντίζει, κάτι που έκανε, αλλά είδε στεναχωρημένο την άλλη μέρα το πρωί το σκυλί να λείπει. Ψάξαμε όλη την γειτονιά. Την Δευτέρα 26-08-24 βρήκαμε το σκυλί, λίγο πιο κάτω ξαπλωμένο με κρεμασμένη την γλώσσα του και τα σάλια του να τρέχουν. Τρέξαμε παντού αλλά δεν προλάβαμε. Ένα δίποδο τέρας, με την ευκαιρία της απουσίας μας του έριξε φόλα!!!
