Ετσι ας βάλουμε τον τίτλο στα… χιώτικα, περιμένοντας την απάντηση.
Οι μεταναστευτικές ροές, ας αφήσουμε την πλάκα ότι είναι πια στην πλειοψηφία τους προσφυγικές, είναι δεδομένες.
Δεδομένα όμως είναι και κάποια άλλα. Η Ελλάδα αποτελεί την μοναδική Κρατική οντότητα, που με ευθύνη της κυβέρνησης της, κατήργησε μονομερώς τα σύνορα. Οποιος ξεκολλήσει από απέναντι θα έρθει εδώ ανενόχλητος.
Μα θα πεί κάποιος, τι πρέπει να αφήσουμε να πνιγούν;
Το ίδιο ερώτημα έθεσαν στην καμήλα, αν προτιμάει τον ανήφορο ή τον κατήφορο και αντέτεινε «χάθηκε η ισιάδα;».
Βεβαίως και δεν θα πνιγεί κανείς, ο Ελληνας στην χιλιόχρονη ιστορία του, ποτέ δεν υπήρξε σκυλοπνίχτης. Ποτέ όμως δεν άφησε τα σύνορα της χώρας του αφύλακτα. Θα τους σώσουμε βεβαίως ,αλλά μετά θα κρατηθούν και με συνοπτικές διαδικασίες, που προβλέπει το Διεθνές δίκαιο, στον μήνα πάνω θα τραβούν τον δρόμο του ασύλου ή στην έξοδο από την χώρα.
Εμείς λοιπόν τους αφήνουμε να μπαίνουν και μετά παίζουμε το παιχνίδι των υπερευαίσθητων στην προστασία των… ζώων Ευρωπαίων, να κρατάμε τις καθυστερήσεις και να μετατρέπουμε ολόκληρα νησιά σε φράκτη.
Μόνο, που ο φράκτης έχει μέσα ανθρώπους.
Να μην εξετάσουμε πως βρέθηκαν εδώ. Εκείνοι βρέθηκαν, εμείς όμως τους αφήσαμε να μπούν και μετά τους φυλακίσαμε. Γιατί ξέρετε μπορεί να μην έχουν μπροστά τους σύρμα, έχουν όμως γύρω – γύρω θάλασσα.
Σκεφτήκαμε καθόλου τη ζωή τους μέσα στο κρύο, χωρίς φράγκο στην τσέπη και χωρίς νόημα; Τους σκεφθήκαμε να περιμένουν στην ουρά για το συσσίτιο της ντροπής ή να βλέπουν να δίνουμε στα παιδιά τους τσάντες, για να βάζουν μέσα πέτρες;
Τώρα λοιπόν άρχισαν τις αυτοκτονίες. Όπως ήταν θέμα χρόνου οι φωτιές στη Σούδα, άλλο τόσο είναι και οι νεκροί, που θα μετράμε σε λίγο και τρανό παράδειγμα η Μόρια της Λέσβου δίπλα μας.
Αλήθεια, πόσα και πόσο μπορούμε να αντέξουμε;
Ηδη ο νησιώτης κάνει υπομονή φυλάσσοντας σκοπιά το βράδυ στο σπίτι του, κάνει υπομονή στην ουρά στο Νοσοκομείο, όπου η σειρά του είναι μετά τους μετανάστες, κάνει υπομονή βλέποντας τις Ευρωπαϊκές και Ελληνικές αρχές, να εξετάζουν δήθεν διαδικασίες προσφυγικού ασύλου, σε ανθρώπους που από χιλιόμετρο ξεχωρίζουν ότι έφτασαν στον τόπο μας απ’ την Υποσαχάρια Αφρική.
Κάνει υπομονή σε όλα, αλλά τώρα τι τον καλούν, να κάνει υπομονή και στα πτώματα;
Σημειώστε ότι περνάμε ένα βαρύ χειμώνα και έρχεται καλοκαίρι. Η κατάσταση πολιτικά στη χώρα μας μπορεί να αλλάξει, άλλωστε η κυβέρνηση αυτή μετράει μέρες, αλλά δεν θα αλλάξει τίποτα απέναντι. Την μη έκδοση των 8 τούρκων Αξιωματικών, ο Ερντογάν δεν θα την ξεχάσει ποτέ, θα μας την ξεπληρώσει μόλις μπουνατσάρει η θάλασσα.
Δυστυχώς όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα, όχι μόνο χειροτερεύει αλλά δεν έχουμε προετοιμαστεί για τα χειρότερα.
Υ.Γ. Με δεδομένη την… ναυτοσύνη των γειτόνων μας, τι θα έπρατταν οι Στρατηγοί απέναντι, αν ο Κυβερνήτης του «Κραταιός» χθες στα Ιμια, του την… βίδωνε και τους μπουμπούνιζε; Πολλοί το απέδωσαν σε τσαμπουκά. Συγνώμη, αλλά το να επιβαίνει στο αυτό σκάφος, σε μια προκλητική ενέργεια, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ μιας χώρας, τη συνοδεία όλων των Αρχηγών όπλων, αυτό λέγεται μάθημα βλακείας.
