Θυμίζω ότι έχουμε άλλη μια ακριβώς δίπλα στην οδό Αργέντη.
Με την ευκαιρία να υποθέσω ότι… μονιμοποιήθηκε.
Και επειδή έτσι σιγά – σιγά καρατομούμε και ερημοποιούμε την πόλη μας, σκέπτομαι να το προτείνω και για την διπλανή οδό Ψυχάρη (κατεβαίνει από την Απλωταριά στο παλιό Ταχυδρομείο).
Εκεί λοιπόν βρίσκεται άλλο ένα ερείπιο νεοκλασικό κτίριο, τμήμα της αμύθητης και σε αχρηστία ακίνητης περιουσίας του Νοσοκομείου. Στέκεται από το 1866, άντεξε στον «χαλασμό» του 1881 και σήμερα μετά βίας δεν σωριάζεται στα κεφάλια μας.
Κατά την… Χιακή μέθοδο, που ανέχονται όλες οι δικαστικές και ελεγκτικές αρχές, παρανομώντας μονίμως, επί της οδού Βενιζέλου, μονιμοποιήθηκε η περίφραξη του πεζοδρομίου!
Προφανώς ισχύουν και εδώ αυτό που μπορεί κανείς αυθαίρετα να βαπτίσει ειδικές ανάγκες. Απλοελληνικά καλύτερα να πάς από τροχαίο, παρά να φάς μια πέτρα στο «Δόξα πατρί». Στην πρώτη περίπτωση μπορεί και να φταίει ο οδηγός, άρα κάπου θα ρίξομε την ευθύνη, στην δεύτερη θα βρεθεί στο σκαμνί του Δ.Σ. του Σκυλίτσειου, άρα κάνουν όλοι το κορόϊδο και η ζωή ή καλύτερα το τοπικό δούλεμα της συνεχίζεται.
Επειδή όμως η ζωή είναι η υπέρτατη αξία και επειδή χθες είδα ότι εκτός από τις πέτρες που κρέμονται επί της Ψυχάρη και σε ύψος 15-20 μέτρων, τουλάχιστον όποιος πάει να πάει ακαριαία, μάλιστα έχει υποχωρήσει πλέον και η πόρτα, άρα το «εμπάτε σκύλοι» είναι εξασφαλισμένο, εγώ το προτείνω σοβαρά, τουλάχιστον να μην στείλομε κάποιον συμπατριώτη ή επισκέπτη μας «αδιάβαστο». Προτείνω δηλαδή την κατασκευή… Στοάς, όπως αυτή δίπλα στο «Στέκι».
Στο κάτω - κάτω ας δούμε την γραφική πλευρά του θέματος. Θα έχουμε δηλαδή δύο σκεπαστές Στοές στην αγορά μας, θα είμαστε καλυμμένοι από τις πέτρες, θα έχουμε… σκιά, για να μην πώ ότι θα έχουμε και εναλλακτική για… κατούρημα και κακοχαρακτηρίσω τον αντρικό πληθυσμό.
Θα πεί κάποιος, αποκλείεις την περίπτωση το Νοσοκομείο να ενδιαφερθεί για την περιουσία του, να την αξιοποιήσει, σε τελική βρε αδελφέ ας την δώσει τσάμπα σε έναν ιδιώτη, να μπορεί να την εκμεταλλεύεται για 50 χρόνια και μετά να επιστρέφει πάλι στον ιδιοκτήτη του.
Ναι την αποκλείω, γιατί εδώ δεν είναι… Τουρκία. Γιατί εκεί όσοι το θυμούνται υπήρχε ένας μώλος αλά Τούρκα, που έγινε ζηλευτό υπερσύγχρονο Λιμάνι στον Τσεσμέ, με την μέθοδο που περιγράψαμε και όπου νάναι, τα χρόνια περνούν εύκολα, θα επιστρέψει στο τουρκικό δημόσιο.
Εδώ είναι λοιπόν Ελλάδα και δεν γίνονται τέτοια πράγματα στα… εναπομείναντα τμήματα της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Υ.Γ.: Η Στοά ας γίνει με την ίδια πατέντα της Αργέντη, να φροντίζουμε για την… ομοιομορφία της πόλης. Να μην μας χαρακτηρίσουν, όχι αδιαφόρετους, αδιάφορους
