Άκουσα με προσοχή τα αιτήματα των εκπροσώπων των Φορέων Υγείας στο νησί μας.
Συνεπείς συνδικαλιστές, κατανοητός λόγος, πλην όμως ήξερα τι θα πούν πριν μιλήσουν.
Άραγε να συμβαίνει μόνο σε μένα; Άραγε τι μας κρατά καρφωμένους στον καναπέ;
Ρουτίνα; Θεωρούμε ότι το όλο θέμα δεν μας αφορά; Νομίζουμε ότι θα την πληρώσουν οι άλλοι και εμείς θα την γλυτώσουμε;
Και αυτές οι απαντήσεις «παίζουν» που λένε και οι πιτσιρικάδες μας, αλλά τι λέτε αξίζει να πάμε λίγο… κόντρα;
Πως θα γίνει κατ’ αρχήν κατανοητό στις Κυβερνήσεις ότι τα νησιωτικά Νοσοκομεία, ας πούμε, δεν είναι Επαρχιακά Νοσοκομεία;
Ένας ασθενής από το Βόλο, που θα ζητήσει μια ειδικότητα γιατρού που δεν υπάρχει, θα πεταχτεί μέχρι τη Λάρισα και θα βρεί την υγεία του. Ο Χιώτης, ο Μυτιληνιός, ο Σαμιώτης, αυτό δεν μπορεί να το κάνει. Τα Νοσοκομεία στα νησιά πρέπει να έχουν απ’ όλα, πρέπει να είναι πλήρως αυτόνομα (δεν μιλάμε βεβαίως για… υπέρ ειδικότητες) η υγεία στα νησιά κοστίζει περισσότερο.
Ε, αυτό δεν το καταλαβαίνει η Αθήνα και δεν είναι θέμα αυτής της Κυβέρνησης. Στο Κέντρο Υγείας Χίου (το παλιό ΙΚΑ) δεν γράφονται πλέον ούτε φάρμακα καταγγέλλει και σωστά ο Α. Μιχαηλίδης, αλλά και επί Σύριζα δεν ήταν το… Μemorial.
Αυτό λοιπόν για να το καταλάβουν ο Κυβερνήσεις πρέπει όχι μόνο να κλάψει το παιδί, πρέπει να γίνει και… εφευρετικό.
Τι κάνουμε στη Χίο; Κινητοποιήσεις… εθιμικό δικαίω. Πως κάνει ένα Κόμμα, για παράδειγμα, που μόλις προκύψει ένα πρόβλημα, οι μαζικοί φορείς που ελέγχει στην Χίο, βγάζουν φωτογραφικά ψηφίσματα, που δεν διαβάζει κανείς; Το ίδιο γίνεται και με την υγεία. 10 το πολύ υγειονομικοί, πολλές φορές μάλιστα και με την ίδια σειρά και… διάταξη, μαζεύονται στην Πύλη του Νοσοκομείου και λένε τον… πόνο τους σε μας τους δημοσιογράφους. Εμείς το καταγράφομε και το δείχνομε και το… μνημόσυνο κάπου εδώ τελειώνει και πάμε για το επόμενο.
Στο μεταξύ έτσι είμαστε η… χαρά της εκάστοτε Κυβέρνησης, που γνωρίζει ότι 1ον από μνημόσυνα δεν κινδυνεύει και επίσης γνωρίζει πως οτιδήποτε δεν βγαίνει εκτός των τειχών απλά… δεν υπάρχει.
Γίνομαι συγκεκριμένος. Δεν θα κουνηθεί κανείς Χιώτης από την καρέκλα του, γιατί άλλωστε δεν θα έχει και νόημα και δεν θα ευαισθητοποιηθεί κάποια Κυβέρνηση επειδή θα κάνουμε… τρισάγιο στην πύλη του Νοσοκομείου.
Κάτι θα καταλάβουν όμως αν πραγματοποιήσομε ένα συλλαλητήριο, με τη συμμετοχή μαθητών, φοιτητών κ.λ.π. για παράδειγμα με μια συναυλία διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία των Βουλευτών μας, έχοντας στην πρώτη γραμμή ΟΛΑ τα ασθενοφόρα, τονίζοντας ότι είναι… οφθαλμαπάτη, γιατί από όλα αυτά ΕΝΑ μόνο δουλεύει στην βάρδια.
Η πορεία των ασθενοφόρων (η φωτογραφία από αντίστοιχη στην Αθήνα) είναι ένα παράδειγμα, μια ιδέα, άλλοι μπορεί να έχουν καλύτερες. Αρκεί να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει σε άλλη κατεύθυνση. Τίποτα συνηθισμένο, τίποτα προβλέψιμο, φαντασία στη διαμαρτυρία, έξυπνος θόρυβος εκτός… συνόρων.
Αν τα κάνουμε αυτά θα έχουμε αποτέλεσμα, αν μείνουμε στα συνήθη δεν θα μας δίνει απλά κανείς σημασία και θα βράζουμε στο ζουμί μας.
Υ.Γ.: Bεβαίως και τα νησιά κοστίζουν. Σαν σήμερα το 1914, δυό χρόνια είμαστε στον… αέρα, οι μεγάλες δυνάμεις κατοχύρωσαν τα νησιά του Β. Αιγαίου στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μπορεί να ξέχασε την ημερομηνία. Ξέρω κάποιον δίπλα που την θυμάται.
