Ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου, είναι του Βουλευτή μας Α. Μιχαηλίδη.
Παρατήρησε στο κινητό μου ότι εκεί ακριβώς… σημάδεψα, στην σημερινή εκδήλωση τιμής και θύμησης για τον Μεγάλο Δάσκαλο του γένους, που σαν σήμερα πριν από 190 χρόνια έσβηνε το ισχνό κερί της ζωής του στην ξενιτιά.
Και σαν σήμερα και για πρώτη φορά, το νέο Εφορευτικό Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης, μπροστά στην Βιβλιοθήκη που φέρει το όνομα του και με φόντο το άγαλμα του, σκέφτηκε να τον τιμήσει σε μια εμφανώς «προβληματική» εκδήλωση, που όμως ήταν η ΠΡΩΤΗ. Και ότι πρώτο είναι και αδύναμο (εμφανέστατη αδυναμία για παράδειγμα η έλλειψη μικροφωνικής) αλλά ας κρατήσουμε την υπόσχεση του Προέδρου Παύλου Καλογεράκη, ότι η 6η Απριλίου θα γίνει θεσμός, τιμής και θύμησης.
Πρώτη σκέψη λοιπόν για του… χρόνου. Αυτή η εικόνα δεν προσβάλει τον Κοραή, προσβάλει εμάς. Η διαχρονική ζημιά στο χέρι του αγάλματος πρέπει να αποκατασταθεί.
Μετά μπορεί να γίνει μέρα Παιδείας και εκπαιδευτική εκδρομή για ΟΛΑ τα Σχολεία.
Για να κρατήσουμε τα φωτισμένα λόγια, που είπε η Καθηγήτρια Ευτυχία Βλυσίδου, που γύρισε στο πλάϊ των… επισήμων και απευθύνθηκε πρόσωπο με πρόσωπο στους δειγματοληπτικά ελάχιστους μαθητές.
Ο Κοραής, ο Σμυρνιός Κοραής, με την Χιακή καταγωγή, αυτός που αγάπησε τόσο το νησί, που άφησε σε αυτό την μοναδική περιουσία του, που ήταν τα… βιβλία του, δεν είχε ΠΟΤΕ επισκεφθεί, δεν ήξερε την Χίο.
Αυτός που άφησε 20χρονος νέος την Ελλάδα, για να φωτιστεί στην Ευρώπη, δεν ξέχασε ποτέ την καταγωγή του. Από το 1805 μέχρι το 1833 δεν έπαψε ποτέ να διαλαλεί με κάθε τρόπο ότι η Ελευθερία διδάσκεται μέσω της Παιδείας (πόση παιδεία μπορεί να είχαν όσοι έκοψαν τα δάκτυλα του για… πλάκα;). Πως χωρίς Ελευθερία δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Γι’ αυτό ακόμα και χωρίς… κερί, στο σκοτάδι μετέφραζε και εξέδιδε τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, έγραφε επιστολές στους Ευρωπαίους ηγέτες και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, έστελνε στους Επαναστατημένους Έλληνες στην 1η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου μεταφρασμένο το Γαλλικό Σύνταγμα, για να το έχουν σαν πρότυπο, είχε πάθος για την ηθική αναγέννηση των πολιτών, είχε έρωτα με την Παιδεία, που θεωρούσε ως την υψίστη τιμή.
Και γυρνώντας στον περιβάλλοντα χώρο έδειξε στους μαθητές ζώσα την ιστορία. Τον Μητροπολιτικό μας Ναό, την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο, την Σχολή της Χίου, το τρίγωνο της παιδείας και την μόρφωσης, αυτό που μόνο του μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκπαιδευτικές εκδρομές, που μπορούν να γίνονται σαν παιχνίδι.
Που εκεί, στο μη κουτσουρεμένο άγαλμα του Αδαμάντιου Κοραή , μπορεί κάθε 6η Απριλίου, οι μαθητές να μπαίνουν στην Βιβλιοθήκη και να βγαίνουν με δώρο ένα ΒΙΒΛΙΟ.
Μπορεί κάθε χρονιά να γίνεται ένας διαγωνισμός σε ένα θέμα σχετικό με το μέγεθος του τιμωμένου. Ας πούμε πόσα παιδιά θα ενδιαφερθούν για τον αγώνα και τα μέσα και τα επιχειρήματα, που χρησιμοποίησε ο Κοραής, όταν η μισή Ευρώπη μας έλεγε Γραικούς (εξ’ ού και το μέχρι σήμερα Greece) και η άλλη μισή Ρωμιούς, εκείνος επέμενε να ονομαζόμαστε Έλληνες και η χώρα μας Ελλάδα;
Ιδέες μπορεί να υπάρξουν πολλές. Η αρχή έγινε σήμερα και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Μπορεί κάθε 6η Απριλίου, μέσω του Κοραή να γιορτάζει ουσιαστικά η Παιδεία στο νησί μας.
Φεύγοντας ακολούθησα την Ευτυχία, που οδήγησε τους μικρούς στο τμήμα της Βιβλιοθήκης, που φυλάσσονται τα βιβλία του Κοραή, αυτά που έβαλαν τον… σπόρο για την σημερινή, μιας από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες σε υλικό Βιβλιοθήκες της χώρας. Πόσοι Χιώτες άραγε την έχουμε επισκεφθεί;
Υ.Γ: Aυτό έχει πολιτική χροιά. Όσοι «ειρωνεύτηκαν» τον… χρωματισμό του νέου Εφορευτικού Συμβουλίου, υποτίμησαν τα μέλη του και ειδικώς το πείσμα και την οργανωτικότητα του Παύλου Καλογεράκη. Όπως πρέπει να ερμηνεύσουν και σωστά την κίνηση Μηταράκη, να… πετάξει από το Αεροδρόμιο στην Βιβλιοθήκη για να είναι στην εκδήλωση. Έχω την εντύπωση ότι για την επόμενη περίοδο η Βιβλιοθήκη θα ενταχθεί και χρηματοδοτικά στα έργα τα… «μετά της γενιάς μας».
