Τον… ξάδελφο, τον… ξάδελφο.
Αναφερόμαστε βέβαια στις εκλογές της 26ης Μαίου που εκτός από Αυτοδιοικητικές είναι και… Ευρωεκλογές.
Αλήθεια, πότε θα συζητήσουμε γι’ αυτές;
Δεν αποδίδω βεβαίως τοπικό ψόγο. Στη χώρα μας ουδείς ενδιαφέρεται γι’ αυτές και δεν συζητώ μόνο για το επίπεδο της Βουλής, που υποτίθεται συζητά και το θέμα των 120 δόσεων, σε μια φαλιρισμένη χώρα, με τους μισούς της πολίτες να χρωστάνε υποτίθεται στην Εφορία.
Εδώ που τα λέμε γιατί να συζητήσουν οι πολίτες για ευρωεκλογές, την ώρα που και οι πολιτικοί αρχηγοί γι’ αυτές υποτίθεται κάνουν περιοδείες, μόνο που μιλούν για οτιδήποτε άλλο παρά το μέλλον της Ευρώπης και τη θέση της χώρας μας μέσα σ’ αυτήν.
Και όμως στην Ευρωπαϊκή Ενωση πραγματοποιούνται εκλογές από το 1979, αλλά είναι τόσο το… ενδιαφέρον, που το 1999 ψήφισαν οι μισοί πολίτες και το 2019 αναμένεται να το κάνουν μόνο οι 42 στους 100 και αυτό με διάφορα… κόλπα, όπως το δικό μας, που τις συνδέουμε με τις Δημοτικές, στη λογική πάει, που πάει στην κάλπη ο ψηφοφόρος ας ρίξει και την ψήφο του στο Ευρωκοινοβούλιο.
Και όμως εκεί παίρνονται οι 80 στις 100 αποφάσεις, που αφορούν την ζωή μας. Το Ευρωκοινοβούλιο εκτός πολλών άλλων ψηφίζει και εγκρίνει τον προϋπολογισμό των έργων, συνεπώς όλα όσα γίνονται γύρω μας, αφού το Κράτος η μόνη σχέση με τα οικονομικά που έχει είναι πόσα χρωστάει και πόσα απειλεί να κατασχέσει, σε ένα θέατρο που παραλόγου, που ο αρχιφεσαδόρος των δις. απειλεί τους παρακάτω που υποτίθεται χρωστούν ψίχουλα.
Εκεί λοιπόν που παίρνονται οι αποφάσεις, εκεί που δρουν συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες, στις οποίες εντάσσονται και οι 21 έλληνες Ευρωβουλευτές που ψηφίζουμε, εκεί ακριβώς εμείς δεν δίνουμε καμιά σημασία.
Αντιθέτως το βάρος μας πέφτει στους νέους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, στο… ξαδελφάκι, αυτό κυρίως, που βάζει υποψηφιότητα.
Βεβαίως και το ενδιαφέρον είναι δικαιολογημένο. Από το αποτέλεσμα θα κριθούν οι τοπικές ηγεσίες. Με τη διαφορά πως αυτές είναι… άφραγκες. Εκεί που καθορίζονται τα πράγματα, εκεί που ξεκινούν τα λεφτά, εκεί που χαράσσεται ο σχεδιασμός, εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα.
Το πιθανότερο σενάριο; Αφού πάμε που πάμε στο Εκλογικό Τμήμα, θα ρίξουμε και μια ψήφο στην Ευρωκάλπη, στην καλύτερη περίπτωση θα το δούμε σαν μια χαλαρή ψήφο του ελληνικού Κοινοβουλίου και εάν βάλουμε σταυρό, θα διαβάσουμε, αν διαβάσουμε το κατεβατό των υποψηφίων και θα στείλουμε στην Ευρωβουλή τον γνωστότερο ποδοσφαιριστή, ηθοποιό, τραγουδιστή, δημοσιογράφο.
Το δυστυχέστερο απ’ όλα είναι πως το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό και από μόνο του είναι η πιο βραδυφλεγής νάρκη, που βρίσκεται στα πόδια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Υ.Γ. Ασχετο αλλά βάφτηκε η P 287 και η ΔΕΗ επισκέφθηκε το κτήμα Χωρέμη κα κλαδέψει τα δέντρα που γειτνιάζουν με τα καλώδια της. Τουλάχιστον μερικά πράγματα δεν τα γράφουμε τσάμπα.
