Η δυαδική ελληνική τρέλα

Πέμ, 23/06/2016 - 06:42

Μιάς καί τό διαδίκτυο  ανάμεσα σέ πολλά άλλα εκμηδενίζει καί τήν απόσταση ακούω συχνά τήν εκπομπή τών Γιάννη Τζούμα καί Ειρήνης Αναγνώστου μία τά ξημερώματα ώρα Καναδά. Χτές λοιπόν άκουσα  να παρεμβαίνει μια κυρία θίγοντας τό θέμα τής φυγής τών νέων ανθρώπων από τήν Ελλάδα τής κρίσης. Τά πάντα φυσικά τώρα καί πάντα είναι θέμα Οικονομίας. Δηλαδή τών κανόνων μέ τούς οποίους κυβερνάται τό σπίτι μας. Μέ ευρύτατη έννοια.  Είναι φυσικό για παράδειγμα νά περισσεύουνε τριάντα χιλιάδες  γιατροί καί ανάλογα δικηγόροι μηχανικοί κλπ σέ μιά χώρα μέ οργάνωση εδωδιμοπωλείου, πού αρκείται νά συσσωρεύει  μόρφωση τήν οποία δεν δύναται  επ' ουδενί να συνδέσει μέ τήν αγορά εργασίας ώστε νά λάβει τήν προστιθέμενη αξία τής επένδυσης. Αλλο πού δέν θέλουνε οί διάφορες χώρες νά τούς πάρουνε έτοιμους αφού ο Ελληνας φορολογούμενος έχει καταβάλλει τό κόστος τής εκπαιδεύσης των. Έπειτα από λίγο  τό αγαπημένο μου θέμα. Κυκλοφορία καί διαβάσεις πεζών. Καί πάντα περισσεύουν τά νά, θά, όταν,  δια νά.Καμμιά εικοσαριά χρόνια. Όπως καί ή....μαρίνα πού οσονούπω ... όπως τό αεροδρόμιο πού όπου νάναι... Καί μετά ό Χάρης Μπουρνιάς μέ τα δικά του δίκαια ζητούμενα, πού σαφέστατα οί αρμόδιοι θά λάβουν σοβαρά υπόψιν. Οπως πάντα. Στήν όμορφη καί σίγουρα παράξενη πατρίδα μας συλλογικά εμφανίζομε σημεία καί συμπτώματα δυαδικής τρέλλας. Λέει το κράτος είμαι κανονικό καί εμείς τό πιστεύομε. Ολο μαζί τό  πολιτικό σύστημα ψέλλιζε καί ψελλίζει ότι έρχεται   καί εμείς τό πιστεύομε καί τό αναπαράγομε (η ανάπτυξη) Πρίν από μία εβδομάδα εγκαινιάστηκε ένα σπουδαίο έργο πολιτισμού. Μέ τήν χορηγία ενός ιδρύματος πού υπάρχει  άπο τή φορολογία  όλων μας καί από τίς οριακά συνταγματικά  περιορισμένες μικρές η μεγαλύτερες αποταμιεύσεις μας. Καί άκουσα νά γίνεται λόγος καί εκεί γιά ανάπτυξη! Υπερόχως υπέροχα. Δυαδική τρέλλα ! Πού απαιτεί πάντα δύο συμμετέχοντα μέρη. Τούς ψεύτεςακόμα καί ασυναίσθητα μέσα στά πλαίσια ψυχικής διαταραχής καί τό ακροατηρίο τους. Άπο αυτό καί ό τίτλος.

Υ.Γ Χρήσιμη ή επανάληψη τής Ψυχιατρικής μετά από εικοσιέξη χρόνια. Καί εύκολη ή συνδεσή της μέ τ’η Νεοελληνική πραγματικότητα.Ίσως γί αυτό πολλοί εξ ημών ζούμε στό παρελθόν  περιμένοντας το Μεγαλέξανδρο καί αρνούμεθα νά δούμε τά πράγματα από τήν κυνική σκοπιά πού επιβάλλεται νά τά δούμε.