Πλησιάζω να συμπληρώσω τα 80 χρόνια ζωής και είδαν πολλά τα μάτια μου. Έζησα στιγμές χαράς και στιγμές θλίψης! Γύρισα τον κόσμο, είτε ως ιατρός είτε ως ναυτικός, και διεπίστωσα ότι υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι παντού, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή ή θρησκεία.
Ακόμα και καλό Τούρκο (με όλη τη σημασία της λέξεως) συνάντησα!...
Είδα πλούσιο δυστυχισμένο(!) και φτωχό ευτυχισμένο(!). «Και γιατί τα γράφεις όλα αυτά γιατρέ μου;» θα διερωτώνται οι αναγνώστες μου.
Τα γράφω λοιπόν διότι σήμερα (23/4/2021), έχοντας γιο Γιώργη, βγήκα να κεράσω ένα γλυκό δυο εργάτες που δούλευαν στο σπίτι μου (πατέρας και γιος).
Ο πατέρας πήρε το γλυκό, ο γιος όμως αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας: «Σας ευχαριστώ πολύ, δεν θα πάρω όμως γιατί νηστεύω»!!!
Ξέχασα να γράψω ότι πατέρας και γιος ήσαν Αλβανοί με Ελληνικά (χριστιανικά) ονόματα όμως!...
Συνεχίζοντας να γράφω και καθαρίζοντας το τραπέζι όπου απλώνω και μελετώ τα πρόσφατα κείμενα, βλέπω και διαβάζω το κύριο άρθρο της χθεσινής ΕΣΤΙΑΣ, γραμμένο από τον εκλεκτό μου φίλο κ. Κωνσταντίνο Καταγά, συνταξιούχο Ναύαρχο ΠΝ, το οποίο έχει τίτλο: «Έχομεν Γη και Πατρίδα όταν έχομεν πλοία στην θάλασσα», και αναφέρεται «στην θυσία των αντιτορπιλικών ΥΔΡΑ και ΨΑΡΑ που βύθισαν σαν σήμερα οι Γερμανοί στον Σαρωνικό».
Αυτόματα πηγαίνει το μυαλό μου σε κάποιο παρόμοιο άρθρο δικό μου που μένει αδημοσίευτο σε κάποια συρτάρια των εφημερίδων που συνεργάζομαι (ή στις μνήμες των ηλεκτρονικών υπολογιστών τους) με τίτλο: «WIRIL (Βίριλ) και Βασίλισσα Όλγα.
Κοινός θάνατος: ομοιότητες και διαφορές», όπου εξιστορώ τον κατά λάθος βομβαρδισμό του ΒΙΡΙΛ στο λιμάνι της πατρίδας μου της Χίου από αγγλικά αεροπλάνα και του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ στο λιμάνι της Λέρου από γερμανικά στούκας!...
Και στο ένα και στο άλλο χάθηκαν πολλές ψυχές (στο Βασίλισσα Όλγα χάθηκαν πάνω από 70 άτομα, εξ αυτών οι 17 ήταν Χιώτες και μεταξύ αυτών ο αδελφός της μητέρας μου).
Σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο η Κυβέρνησή μας προσπαθεί να εγκαταστήσει πρόσφυγες και μετανάστες (ταλαιπωρημένοι και πεινασμένοι άνθρωποι είναι κι αυτοί, ανεξαρτήτως του πώς τους αποκαλούμε) στα νησιά του Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος, Λέρος κ.α.). Στέκομαι λοιπόν στη Λέρο (παρ’όλον ότι είμαι Χιώτης) και θα σας εξηγήσω για ποιους λόγους:
Η Λέρος λοιπόν, ένα νησί με λιγότερους από 10.000 μονίμους κατοίκους, είχε – και έχει – την «τιμή» να χρησιμοποιείται από διάφορες κυβερνήσεις κατά καιρούς ως «αποθήκη» ανθρώπων. Παλαιότερα… κουβαλούσαν εκεί οι «ιθύνοντες» όσους ψυχασθενείς δεν είχαν πολλές ελπίδες να επανέλθουν στην κοινωνία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια «αποθήκη» πολλών χιλιάδων ψυχών.
Έτυχε, ως Πρόεδρος του Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» και ως «ειδικός»(!!!) (είχα κάνει αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη για να επιμορφωθώ στα θέματα διοίκησης μεγάλων Νοσηλευτικών Μονάδων), να επισκεφθώ το Ψυχιατρείο της Λέρου και κάθε φορά συγκλονιζόμουν με αυτά που έβλεπαν τα μάτια μου!... Αλλά τι μπορούσα να κάνω εγώ, όταν το ίδιο το Κράτος αδιαφορούσε και πολλές φορές (τις περισσότερες) αδιαφορούσαν και οι ίδιοι οι δικοί τους, οι ίδιοι οι συγγενείς τους εννοώ!...
Αλλά, για να επανέλθομε στο σήμερα, το Ψυχιατρείο άδειασε κι έκλεισε(;) κάποια στιγμή, οι εγκαταστάσεις του όμως είναι εκεί και… περιμένουν κάποιους άτυχους για να τους «φιλοξενήσουν». Βέβαια δεν ρωτήθηκαν οι κάτοικοι αν συμφωνούν! Αν βέβαια ξεκινήσει η μεταφορά τους, να είστε βέβαιοι ότι ο αριθμός των «φιλοξενουμένων» θα περάσει τις 3.000 άτομα. Και γράφοντας τον αριθμό 3.000, σκέπτομαι πόσες άραγε χιλιάδες πρόσφυγες είναι σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, κυρίως βέβαια στα νησιά μας; Και βέβαια επικρίνω την Κυβέρνηση για την κατάσταση αυτή, από την άλλη όμως σκέπτομαι, τι να κάνουν κι αυτοί (οι κυβερνώντες εννοώ) όπου η υπόλοιπη Ευρώπη μας κλείνει τις πόρτες της; Σε ποιον περίσσεψε η ανθρωπιά για να την πάρουν οι Ευρωπαίοι;
Τελειώνοντας, τονίζω για μια ακόμη φορά. Οι πόλεμοι και οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται, τα εργοστάσια των «μεγάλων δυνάμεων» παράγουν πλοία, αεροπλάνα και πολεμοφόδια, και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα πληρώνουν τα χρέη μας, ενώ οι πολιτικοί μας θα ζουν πλουσιοπάροχα και θα… συμβουλεύουν και τα παιδιά τους να γίνουν πολιτικοί, για να… περνούν καλά!... (συγχωρείστε με σας παρακαλώ, όσοι από τους πολιτικούς εργάζεστε ανιδιοτελώς, μόνο για το καλό της ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ και όχι για πλουτισμό ή για δόξα!...).
Ζώντας εκ του σύνεγγυς τα προβλήματα της υγείας του Ελληνικού Λαού, γνωρίζω τα «ψίχουλα» που διατίθενται για τις δημόσιες μεγάλες νοσηλευτικές μονάδες και για όσους υπηρετούν σε αυτές. Με άριστα το 10, θα έβαζα με το ζόρι 6 βαθμούς στο θέμα «συντήρηση κτιρίων», και 5 στο θέμα «μισθολόγιο Υγειονομικών» εν γένει! Δεν δικαιολογώ όμως τους Υγειονομικούς που χρηματίζονται! Κατά τα λοιπά, οι «έχοντες και κατέχοντες» προσφεύγουν στη σωστή (αν γίνεται με ηθικά κριτήρια) ιδιωτική ιατρική, είτε εν Ελλάδι είτε στο εξωτερικό!...
Αγαπητοί Αναγνώστες, επειδή πλατείασα και -πιθανώς- βγήκα και εκτός θέματος, θα σας παρακαλούσα να με συγχωρήσετε και θα σας συνιστούσα να ρίξετε μια ματιά γύρω σας. Κάπου κοντά σας θα υπάρχει κάποιος πεινασμένος, ο οποίος ντρέπεται να απλώσει το χέρι του και να ζητιανέψει! Αν δεν σας περισσεύει κάποιο χρήμα ή λίγο φαγητό, ακόμα και μια καλή κουβέντα βοηθάει! Για δοκιμάστε!...
Τελειώνω με τις ευχές μου για Καλό Πάσχα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ στους Γιώργηδες, στους Μάρκους, στους Θανάσηδες, στους Αναστάσηδες κλπ. εορτάζοντες!
Σίγουρα ξέχασα καμπόσους!...
Και του χρόνου με τις εκκλησίες πλήρως ΑΝΟΙΚΤΕΣ!!!