Σαν σήμερα... 2001.
Παραμονές γιορτών. Πρωί. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά.
Χτυπάει ένα τηλέφωνο από Χίο στην Αθήνα. Ολιγοήμερη απουσία.
Κεραυνός!
" ΠΕΘΑΝΕ Ο ΓΙΏΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΤΑΣ"!
Έπεσε το τηλέφωνο.
Έπεσε μαύρο από άκρη σε άκρη στο νησί, στους απανταχού Χιώτες...
Ορφάνεψε η οικογένεια του και ο τόπος.
Μια μέρα Ιστορίας.
Επιστρέφοντας με το αεροπλάνο για την κηδεία, πριν την προσγείωση, βουρκωμένα μάτια...
Για το Γιώργο Καλουτά, την οικογένεια του μα και για την Χίο...
Τι της έμελλε...
Δεν είχε να κάνει μόνο με πολιτική.
Ήταν ο σπάνιος, αληθινά ευγενής άνθρωπος.
Που είχε όραμα για τούτο το νησί.
Υψηλό αίσθημα ευθύνης και αγάπης στον τόπο!
Που σεβόταν τον διαφωνούντα.
Στο Νομαρχιακό συμβούλιο, στο γραφείο του.
Είχε μια ευγένεια ψυχής.
Που ρωτούσε όταν δεν ήξερε. Που άκουγε...
Που σηκώνονταν από την θέση του, αν είναι δυνατόν, να υποδεχθεί διά χειραψίας το συνεργείο το τηλεοπτικό που έμπαινε για μια δήλωση στο γραφείο του.
Καί ήταν αληθινό.
Καθρεφτίζονταν στις μικρές και μεγάλες πράξεις...
Που όλες του τις δυνάμεις τις έδωσε, όσο έζησε, ο πρώτος εκλεγμένος Νομάρχης της Χίου, να οραματίζεται έργα με τα οποία μπορεί να συμφωνούσε ή να διαφωνούσε ο μέσος Χιώτης, αλλά τα δούλευε, τα επεξεργαζόταν, τα διεκδικούσε...
Ήταν το όραμα του για την Χίο, ήταν η ευγένεια της ψυχής του, η επαφή που είχε με τον Άνθρωπο;...
Ήταν όλα μαζί;
Αλησμόνητος!
Η Χίος, οι υποδομές που σχεδίασε, υλοποίησε ή δεν πρόλαβε να εγκαινιάσει...
Είναι εδώ. Η καθαρή, γαλανή ματιά του...
Άλλοι πήραν τα εύσημα.
Αλλά και να ζούσε δεν θα τον ένοιαζε...
Γιατί απλά δεν ήταν ο μέσος όρος.
Δεν ήταν πολιτικάντης.
Η πάνδημη κηδεία του, τα δάκρυα που θα κυλήσουν ακόμη και σήμερα στην μνήμη του...
Απαντούν σε όλα.
Οι πολίτες θυμούνται...
Όσοι " συμπορεύτηκαν" μαζί του;...
Τρανή απόδειξη. Μια μόνο, συμβολική.
Το "Εκθεσιακό κέντρο Καλουτάς"
Μια φωτογραφία που τραβήχτηκε το Μάρτη του 2025.
Είχε πολλά σχέδια για τούτο το χώρο στην καρδιά του Κάμπου, που πήρε το όνομα του.
Εκεί που έγινε η τελευταία αναδρομική έκθεση του έργου του Νίκου Γιαλούρη.
Εν ζωή και οι δύο τους, αν δεν με απατά η μνήμη μου...
Τώρα κάτω από την την φθαρμένα γράμματα της πινακίδας που αναγράφεται το όνομα του εμπνευστή του " Εκθεσιακού Κέντρου Καλουτας" ...
Δύο κάδοι σκουπιδιών!
Μια φωτογραφία, χίλια δάκρυα...
Η Χίος πενθεί την απουσία και τιμά την μνήμη του Γιώργου Καλουτά!
Ένα τέταρτο του αιώνα μετά...
Όλα τα άλλα " μικρά" ...