Χάσαμε τη μάχη του "Φατίχ"!
Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω, καλεσμένος στην πρωινή σαββατιάτικη εκπομπή του πάντα φιλόξενου Γιώργου Αυτιά.
Τελείωσε -τόνισα- ο προεκλογικός αγώνας και δεν πήραμε χαμπάρι ότι από τις 3 Μαΐου το τουρκικό γεωτρύπανο συνεχίζει την εισβολή και κατοχή της κυπριακής ΑΟΖ. Αλήθεια, πού ήταν οι Αμερικάνοι σύμμαχοι, πού ήταν οι Γάλλοι, οι Βρετανοί, οι Ισραηλινοί, οι Αιγύπτιοι, πού ήταν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να σπεύσουν να εμποδίσουν την εισβολή στην …"ευρωπαϊκή ΑΟΖ";
Κάνοντας μια...μικροβιολογική ανάλυση των θερμών -πράγματι- αλλά φραστικών ανακοινώσεων στήριξης των... συμμάχων, επεσήμανα αυτό που δεν είδαν οι αναλυτές: Ότι το Στέιτ Ντηπάρτμεντ, όπως προκύπτει από το επίσημο ιστολόγιό του, χαρακτηρίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ως "διεκδικούμενη" από την κυπριακή Δημοκρατία, ότι η Βρετανία την θεωρεί "αμφισβητούμενης κυριαρχίας" και η Γερμανία μιλά για "νομικά προβλήματα".
Αναφερόμενος στην πολυδιαφημισμένη συμφωνία Κύπρου- Γαλλίας, σχολίασα: Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός, που την Παρασκευή καυχιόταν στη ΕΡΤ ότι... για πρώτη φορά έχουμε τόσο ισχυρές συμμαχίες στην περιοχή, δεν βλέπει ΕΡΤ. Αλλιώς την Πέμπτη το βράδυ, θα έβλεπε τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κύπρου Αναστασιάδη, να ομολογεί μετά από τις εύστοχες ερωτήσεις του συναδέλφου Πάνου Χαρίτου, ότι:
"Δεν υπάρχει συμφωνία πως η Γαλλία θα παρέμβει στρατιωτικά. Πρόκειται για διευκολύνσεις ελλιμενισμού και χρήσης αεροδρομίου, καθώς και λειτουργίας ενός μικρού ναυπηγείου"!
Στο εύλογο ερώτημα του Γιώργου Αυτιά αν βλέπω θερμό επεισόδιο απάντησα:
"Αν δεν γίνει θερμό επεισόδιο, θα γίνει... θερμή υποχώρηση!".
Και συνέχισα: Το θέμα είναι να καλέσει ο Πρωθυπουργός τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για να μπει ένα εθνικό όριο (αναγκαίων) υποχωρήσεων, λαμβανομένου υπόψη ότι μόλις πρόσφατα δέκα πρώην αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων προειδοποίησαν μέσω της "Καθημερινής" ότι, αν συνεχισθεί η διαχρονική αμεριμνησία της πολιτικής ηγεσίας, από έλλειψη ανταλλακτικών, θα βρεθούμε μπροστά σε μια ταπεινωτική ήττα όμοια με αυτή του 1897 που επήλθε μετά τη χρεοκοπία του 1893.
Υπογράμμισα πως είναι άκαιρο τώρα να προκαλούμε την Τουρκία. Και απομυθοποίησα την δήθεν... κατατρόπωση του εχθρού τον Μάρτη του 87, αφού, παρ΄ ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου απείλησε για τρεις μέρες, την τέταρτη αναγκάστηκε και αυτός να υποχωρήσει, υπακούοντας στην αξίωση του Οζάλ να ακυρώσει την εξαγγελθείσα από την Καναδική εταιρεία "Ντένισον" γεώτρηση στα 10 μίλια, έξω από τη Θάσο. Αλλιώς θα έκανε και η Άγκυρα γεώτρηση εκεί δίπλα, υπό την απειλή του πολεμικού της ναυτικού.
Και -προσθέτω εδώ- ότι όχι μόνο ακύρωσε τη γεώτρηση, αλλά δέχθηκε να παγώσουν οι έρευνες σε όλη την ελληνική υφαλοκρηπίδα, για όσο θα διαρκούσε ο διάλογος των δύο χωρών, δεχόμενος τη Συμφωνία της Βέρνης που "υπέγραψε" ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1976, μετά την ανεπιτυχή, εκ μέρους του, διαχείριση-κατάληξη της κρίσης του "Χόρα". Συμφωνία που ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τότε "παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας"! Δηλαδή… προδοσία! Την οποία «προδοσία» το Μάρτη του 87… υιοθέτησε προκειμένου να αποφευχθεί ο πόλεμος...
Αχ...
Αρκετό παραμύθι φάγαμε, σύντροφοι και συντρόφισσες, από τον Ανδρέα μας...
Και από τη σημερινή καρικατούρα του…