Ποιος λίγο, ποιος πολύ, όλοι μας ακούσαμε ή διαβάσαμε για το πολυνομοσχέδιο των 1.000-1.500 σελίδων. Και τι δεν περιείχε, μέχρι το… θάψιμο του «Δρομοκαϊτείου»!... Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Ευρίσκομαι στη Διοίκηση του «Δρομοκαϊτείου» από τον Φεβρουάριο του 1981, όταν ο αείμνηστος Ανδρέας Λαιμός με πρότεινε για Μέλος και η πρότασή του έγινε αποδεκτή. Σε λίγο πέθανε και τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Δημ. Φαφαλιός (ο Κώστας για τους φίλους) με Αντιπρόεδρο τον Ιωάννη Γέμελο. Ο Κώστας Φαφαλιός ήταν τότε και Πρόεδρος της Ριζαρείου, κι επειδή επιεζόταν και από τα δύο Δ.Σ., προτίμησε να παραιτηθεί από το «Δρομοκαΐτειο». Ο τότε Αντιπρόεδρος αρνήθηκε την Προεδρία, ο αείμνηστος δε Κωνσταντίνος Παπής που είχε σειρά, ηρνήθη και αυτός, διότι ήταν παιδοχειρουργός με πολλές ευθύνες. Έτσι σε πολύ νεαρά για τις ευθύνες του Προέδρου ηλικία, βρέθηκα Πρόεδρος του «Δρομοκαϊτείου» με νέο Μέλος την (αείμνηστη τώρα) Στέλλα Φράγκου-Μονογιού!...
Ήταν τότε η εποχή που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στις δόξες του[1]! Υπουργός Υγείας (διορθώστε με, σας παρακαλώ) ήταν ο αείμνηστος Γεώργιος Γεννηματάς, με Υφυπουργούς τον Μανώλη τον Σκουλάκη και την Ελπίδα την Τσουρή (το «Ελπιδάκι» μας) τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Γνωρίζοντας τη συντηρητική μας τοποθέτηση, οι τότε κυβερνώντες, όταν μπαίναμε στα γραφεία τους, σταματούσαν τη συζήτησή τους και κοίταζαν να μας… ξεφορτωθούν… ευγενικά. Με τον καιρό όμως (βλέποντας ότι κάναμε καλά τη δουλειά μας) μας ανέχτηκαν και μας βοήθησαν!... Ήταν τότε η εποχή που η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση ήταν στο «φόρτε» της! Και πού δεν με έστειλε ο αείμνηστος Γεννηματάς, γνωρίζοντας και εκτιμώντας τις γνώσεις μου και τα καλά – σχετικώς – Αγγλικά μου!
Επισκέφθηκα όλα τα μεγάλα Ψυχιατρεία της Ευρώπης: Από το St. George στο Northumberland (κοντά στο Newcastle), μέχρι το Μπιλμπάο, τη Λισσαβόνα, την Τεργέστη, το Παρίσι κ.α. Πρωτοστατήσαμε στη «διάλυση» της Λέρου («ντροπή του αιώνα» την χαρακτήριζαν εχθροί και φίλοι) και στην κτηριακή αναγέννηση του «Δρομοκαϊτείου» (έσω- και εξωνοσοκομειακές δομές)!
Όμως οι πολιτικοί πάντα παραμένουν… πολιτικοί! Έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε με κάποιο νόμο εκτός διοικήσεως, και επί ΠΑΣΟΚ, και επί ΝΔ, και επί κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος! Τρεις φορές μας «εκπαραθύρωσαν» και τρεις φορές το ΣτΕ μας επανέφερε!... Μάλιστα επί ΝΔ ο (αείμνηστος, πήγα να γράψω, αλλά ζει, και σήμερα είναι Αντιπρόεδρος της Βουλής) τότε Υπουργός, ο οποίος δεν ήταν και τόσο καλός στις «επιδόσεις» του)[2], μας πέταξε κανονικά και άρπαξε και το αποθεματικό μας (χρήματα που είχαμε συλλέξει με τη νοικοκυροσύνη μας). Ως επινίκιο δε, ξόδεψε και στο πανηγύρι μας (των Αγ. Αναργύρων) 10.500€ (το οποίο εμάς, πλούσια-πλούσια στο παρελθόν μας κόστιζε 3.000€-3.500€). Πάντα λοιπόν (3 ή 4 φορές) το ΣτΕ μας επανέφερε στη θέση μας με τη σοφή συμπαράσταση του Νικ. του Αλιβιζάτου, του Γιώργου του Λιβανού και των συνεργατών τους!
Ευρισκόμενοι λοιπόν σήμερα στο σωτήριο έτος (!και;) 2017, «παραλαμβάνομε» νέο «μπουγιουρντί» (νέα ανοησία) από την παρούσα Κυβέρνηση: ούτε λίγο ούτε πολύ, παραβλέποντας και πάλι το άρθρο 109 του Συντάγματος, υποβιβάζει τον Πρόεδρο του Κληροδοτήματος σε υφιστάμενο του Διοικητή (σημερινός Πρόεδρος του Κληροδοτήματος Ισίδωρος Πρώιος) του παραπλεύρως ευρισκομένου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Δαφνίου!
Αγαπητοί μου αναγνώστες (και αναγνώστριες),
Για να μη σας ζαλίζω με νομικές γνωματεύσεις, σας διαβεβαιώνω ότι σύντομα (ελπίζω εντός του 2018) θα επανέλθομε στο θέμα μας με ευχάριστα (ελπίζω) νέα.
Εμένα θα μου επιτρέψετε να μην έχω τόσο μεγάλη αγωνία για την έκβαση της προσφυγής μας (μετά από τις προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ).
Κλείνω ευχαριστώντας όσους μας στηρίζουν οικονομικά (διότι οι προσφυγές στο ΣτΕ είναι πανάκριβες).
Στη μνήμη των Γεμέλων ανατυπώνω τις φωτογραφίες από τον θεμέλιο λίθο που «στεριώνει» ο αείμνηστος Καπ. Μιχ. Γέμελος (Γεμέλειος Ψυχιατρική Σχολή ή Γεμέλειο Γηροψυχιατρικό Τμήμα, συγχωρήστε με, δεν θυμάμαι ακριβώς) για να διδάσκονται και να παραδειγματίζονται οι νεώτεροι!...
Καλή Χρονιά!