
Για κάποιους λόγους βρέθηκα να αναζητώ στο κέντρο της Αθήνας (Ομόνοια) κάποιο κατάστημα σε πάροδο μεγάλου δρόμου. Λόγω ηλικίας (πέραν των 80 ετών) και λόγω ελλιπούς φωτισμού (σουρούπωνε) αναγκάστηκα να ζητήσω τη βοήθεια των περαστικών. Κατ’αρχάς λοιπόν, προσπάθησα στην… Ελληνική γλώσσα, ευρισκόμενος βέβαια στο… «κέντρο», στην καρδιά της Ελλάδας! Μη σας φανεί υπερβολικό αν σας γράψω ότι μέχρις ότου βρω Έλληνα να με βοηθήσει, πήρα απάντηση στα Αγγλικά (αν ήταν Αγγλικά) από 9 άτομα προτού το 10ο άτομο απαντήσει «ελληνιστί»(!) και με καθοδηγήσει!...
Βέβαια το «μεταναστευτικό κύμα» δεν χτυπάει μόνο στην Ελλάδα και μόνο στην Αθήνα, είναι παγκόσμιο φαινόμενο (πρόβλημα, αν προτιμάτε). Άλλωστε η μετανάστευση ήταν πολύ διαδεδομένη και στην Ελλάδα. Δηλαδή… έφευγαν Έλληνες, για την Αμερική, κυρίως.
Για να δικαιολογήσω τον τίτλο μου (άλλωστε η 9η Φεβρουαρίου ήταν η «παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσας»), θέλω να τονίσω ότι εφόσον -καλώς ή κακώς- οι «πρόσφυγες» εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, πρέπει η Ελλάδα να τους βοηθήσει. Εκτός από τα υλικά αγαθά (στέγη και τροφή) πρέπει να τους βοηθήσει και στα λοιπά αγαθά, π.χ. να τους μορφώσει, να τους μάθει Ελληνικά, και στους μικρούς, και στους μεγάλους (η πλειονότητα από αυτούς ΔΕΝ είναι εγκληματίες)!!!
Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω τον Μενέλαο Σκαβάτσο που με την επιστολή του στην «ΕΣΤΙΑ» (13/2/2024) περί της Ελληνικής γλώσσας με μόρφωσε αρκετά. Εγώ, ευχαριστώ εσάς που διαβάζετε το κείμενό μου και όσα από τα ΜΜΕ το αναπαράγουν.