Κάποια πρωινά πάμε και πίνουμε καφέ στα παιδιά μας. Ξέρετε, δα, ότι ο «ζαλισμένος» καφές είναι ζητούμενο και ό,τι πιο ωραίο και ειδικότερα όταν τον πίνεις με δικούς σου ανθρώπους. Έτσι κάναμε και χτες πρωί και είδα την κόρη μου συνοφρυωμένη, να φυσά και να ξεφυσά. Τι έγινε, τη ρώτησα. Τι να γίνει, μου είπε, δεν βλέπεις τι γίνεται τόσες μέρες;
Και, πραγματικά, βλέπουμε και έχουμε σοκαριστεί από τις εικόνες που μεταφέρουν στα σπίτια μας οι τηλεοράσεις. Και μάλιστα σε απ' ευθείας μετάδοση. Και τις δύο τελευταίες εβδομάδες και τι δεν έχουμε δει. Θα έλεγα, κατά την κοινή έκφραση, ότι τα είδαμε όλα. Και μια άλλη αλήθεια είναι τι άλλο μπορεί να δούμε ακόμα πιο ακραίο και τραγικό. Βλέπετε κάθε φορά βιώνουμε και κάτι διαφορετικό που δεν το είχαμε ζήσει και αναρωτιόμαστε τι άλλο θα ακολουθήσει.
Και έστω αν δεν μας αγγίζουν άμεσα όλα όσα ζήσαμε τις δύο αυτές τελευταίες βδομάδες έχουμε συγκλονιστεί όλοι, νομίζω. Γιατί άνθρωποι είμαστε και έχουμε και τις ευαισθησίες μας.
Την περασμένη εβδομάδα είχαμε τις μεγάλες φωτιές στον Έβρο και τις τεράστιες καταστροφές. Για 15 μέρες κατακαίγονταν ολόκληρες περιοχές και δεν μπορούσαν να τις σβήσουν. Και, ως συνήθως, εκ των υστέρων όλοι μιλούσαν για αντιπυρικές ζώνες που τις θυμούνται μόνο μετά από ένα τραγικό περιστατικό.
Τούτη τη βδομάδα είχαμε σε απ' ευθείας μετάδοση δύο ακόμα που πραγματικά μας συγκλόνισαν. Το ένα με τη δολοφονία του 36χρονου στον καταπέλτη του πλοίου, που έκανε το δρομολόγιο για την Κρήτη και για μια ακόμα φορά αναρωτηθήκαμε πόσο αξίζει, τελικά, η ανθρώπινη ζωή. Και εδώ, εκ των υστέρων, μάθαμε πως δεν υπήρχε λιμενικός κατά την αναχώρηση, ότι έτσι και είσαι στον καταπέλτη θεωρείσαι επιβάτης και τόσα άλλα. Και να δούμε για πόσο καιρό ακόμα θα εφαρμόζονται κάποιοι κανονισμοί και πότε θα ξεχαστούν.
Το δεύτερο με τις καταστροφικές πλημμύρες στην κεντρική Ελλάδα που μας έχουν αφήσει άφωνους. Εικόνες αδιανόητης καταστροφής παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια μας χάρη στις απ' ευθείας μεταδόσεις των τηλεοράσεων. Απώλεια ανθρώπων, εγκλωβισμοί και τόσα άλλα που δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσω, αφού τα βλέπετε και τα ξέρετε. Και ηρωικές προσπάθειες για διάσωση ανθρώπων. Και εδώ, εκ των υστέρων, μιλούν για αντιπλημμυρικά έργα και καλύτερη οργάνωση της πολιτικής προστασίας που θα μπορούσαν να μετριάσουν τις ανυπολόγιστες καταστροφές.
Δυστυχώς ζούμε στη χώρα «εκ των υστέρων» χωρίς να προβλέπουμε εκ των προτέρων. Και να δούμε τι άλλο έχει σειρά…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Αλήθεια, φαντάζεστε αν -ο μη γένοιτο- πλημμυρίσει ο Παρθένης;
