Μπήκαμε λοιπόν και στο 2022 αλλά όχι πως άλλαξε και τίποτα έτσι; Τα ίδια πράγματα θα εξακολουθούμε και κάνουμε καθημερινά, τους ίδιους ανθρώπους θα συναντάμε, το ίδιο τρέξιμο, το άγχος μας θα εξακολουθεί να είναι το ίδιο και το αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε να αλλάξει δραματικά και κάτι, έτσι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Άλλωστε το ίδιο δεν γίνεται πάντα; Οι ημερομηνίες δεν παύουν να είναι ψυχροί αριθμοί που εναλλάσσονται με μαθηματική ακρίβεια.
Έτσι βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε μία νέα αφετηρία μόνο κατ’ όνομα και βάζουμε για μία ακόμη φορά τα δυνατά μας να μπορέσουμε και των προτέρων να προβλέψουμε τι θα μας βγει στο δρόμο. Προχωρώντας, βλέποντας και κάνοντας. Όταν κάνουμε, λέει, σχέδια ο θεός μας κοροϊδεύει. Και χωρίς σχέδια όμως δεν προχωρά η ζωή.
Πολλά, όπως ήταν επόμενο, ακούσαμε για τις προοπτικές και τις προσδοκίες του μέλλοντος, μιας και όλοι κάπου θέλουμε να προσβλέπουμε με αισιοδοξία. Όμως ξέρουμε πολύ καλά ότι με ευχές και λόγια τίποτα δεν γίνεται. Η κυριότερη ευχή τούτη την Πρωτοχρονιά ήταν «και του χρόνου χωρίς ιό»!
Πάντως, ανεξάρτητα από αυτό, όλοι θέλουμε να αισιοδοξούμε και καλά κάνουμε, εδώ που τα λέμε. Μπορεί να αρχίσουμε πάλι να «βράζουμε» καθημερινά στο ίδιο το ζουμί μας, η απειλή του κορωνοϊού να είναι παρούσα, αλλά δεν μας λείπει και η ελπίδα. Σίγουρα αν κλαίγαμε τη μοίρα μας τα πράγματα θα εξελίσσονταν πολύ χειρότερα.
