Καλό ήταν το καλοκαιράκι, έτσι; Είχαμε συνηθίσει σε μια διαφορετική καθημερινότητα, που δεν ήταν και άσχημη, εδώ που τα λέμε, και τώρα πρέπει να την αλλάξουμε. Όπως το ίδιο κάνουμε σε κάθε εναλλαγή εποχής. Άλλες οι συνήθειες του καλοκαιριού και της άνοιξης και άλλες του φθινοπώρου και του χειμώνα. Και ευτυχώς οι εποχές δεν έρχονται και παρέρχονται απότομα αλλά σιγά σιγά και μας δίνουν την ευκαιρία να προσαρμοζόμαστε και η αλλαγή των συνηθειών μας να γίνεται σταδιακά…
Και λίγες είναι οι ομοιότητες μεταξύ άνοιξης και καλοκαιριού με εκείνες του φθινόπωρου και του χειμώνα… Των πρώτων μαλακές, γλυκές, δροσερές και όμορφες, αλλά κάποιες φορές και απελπιστικές από τους καύσωνες και τον ιδρώτα που τρέχει ποτάμι. Και των δεύτερων το αντίστροφο… Σκληρές, βαριές, μελαγχολικές, βροχερές, παγωμένες αλλά κάποιες φορές και όμορφες και γιορτινές…
Φθινόπωρο και ξεχνάμε αυτά που ξέραμε και αυτά που κάναμε… Φερ’ ειπείν, μπαίνοντας στο σπίτι, δεν πατάμε το κουμπάκι του κλιματιστικού. Δεν πάμε στη θάλασσα να κολυμπήσουμε, γιατί τις τελευταίες μέρες ο καιρός παρακρύωσε. Δεν βγαίνουμε στη βεράντα να πιούμε τον καφέ μας γιατί ο αέρας, κάποιες στιγμές, δεν αστειεύεται. Όπου να ‘ναι πρέπει να ξεχάσουμε τις βερμούδες και τα σορτσάκια μας. Η νύχτα, που αρχίζει και ρίχνει πιο νωρίς τα πέπλα της, μας μελαγχολεί και μας κλειδώνει μέσα… Και πού είμαστε ακόμα, μέχρι τον Δεκέμβρη που θα σκοτεινιάζει από τις 5. Τα μπουφανάκια και οι ζακετούλες, αν δεν τις φοράμε, τα ρίχνουμε στους ώμους μας. Και βγήκαν από τις ντουλάπες και τα σεντονάκια που «τραβιούνται» τις βραδινές, κυρίως, ώρες, ενώ στη γωνία περιμένουν και οι ομπρέλες…
Πολλές οι αλλαγές, λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, έτσι και για να μην πλήττουμε με μονοτονία και ρουτίνα. Όπως κάθε φθινόπωρο και περισσότερες με την έλευση του χειμώνα. Καλά να είμαστε να τις βιώσουμε και εφέτος για να έχουμε πάλι άλλες αλλαγές με τον ερχομό της άνοιξης…
