Εξαιρετική είναι η έμπνευση της Αργυρώς Ψώρα Θεοδωράτου για μια ακόμα φορά. Και είναι η δεύτερη που μας χαρίζει, επιγραμματικά μεν αλλά με ουσία δε, σκηνές απείρου κάλλους. Σκηνές που σε συγκινούν, σε απογειώνουν, σε αιχμαλωτίζουν, σε γοητεύουν. Σκηνές που είναι τόσο όμορφες και τις βιώνεις μέσα από τις γραμμές που είναι θρονιασμένες στο άψυχο χαρτί που ζωντανεύει και γίνεται κομμάτι του εαυτού σου.
Έτσι χάρηκα ιδιαίτερα όταν πριν λίγο καιρό πήρα στα χέρια μου τη νέα ποιητική συλλογή της καθώς με είχε προϊδεάσει ευχάριστα η πρώτη που ήταν γραμμένη με τον ίδιο τρόπο γραφής. Μετά λοιπόν «Στα ίδια βήματα» η Αργυρώ επανέρχεται με την συλλογή «Αστερισμοί». Στην προηγούμενη, γραμμένη κι εκείνη σε χαϊκού, είχαμε περιδιαβάσεις της στο νησί, σε βουνά, σπηλιές, ξωκκλήσια, εγκαταλειμμένους μεσαιωνικούς οικισμούς, βραχονησίδες, παραλίες άγριας ομορφιάς με απομεινάρια αρχαίων ναών ή ιαματικά νερά. Στην παρούσα, η Ψώρα βολτάρει στις εποχές του χρόνου και ξετυλίγει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους μέσα σε δυο γραμμές στην κυριολεξία. Και είναι εντυπωσιακή η ικανότητά της να μεταφέρει με μαεστρία με μετρημένες λέξεις το νόημα όλων των μηνών της κάθε εποχής.
Το χαϊκού είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χαϊκού περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει στοιχεία για την εποχή του χρόνου. Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή.
Είναι η κατάθεση ψυχής, με δυο λόγια έτσι απλά, από την Αργυρώ η οποία με ευαισθησία και τρυφερότητα υμνεί τη φύση εκφράζοντας σε κάθε στίχο και μια φιλοσοφημένη αντίληψη της ζωής. Βρίσκεις σκηνές απείρου κάλλους μέσα σε δυο γραμμές, τις βιώνεις και τις χαίρεσαι. Και μάλιστα δεν τις ξεχνάς, αλλά έχεις τη διάθεση να επανέλθεις γιατί έχεις γοητευθεί. Και έτσι οι «Αστερισμοί» δεν αραχνιάζουν σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης. Έχουν μια γλυκύτητα και αισθάνεσαι την ανάγκη να μην χάσεις την ευκαιρία να τους ξαναδιαβάσεις.
Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας στο στόχαστρο της Αργυρώς. Στον αστερισμό της Παρθένου: «Έβγα της άνοιξης πουλί να γλυκοκελαηδήσεις να ανθίσει το λευκό χαρτί…». Στον αστερισμό του Κύκνου: «Οι μέρες του καλοκαιριού ζεστό ψωμί προζύμι τρώνε το φως και θρέφονται…». Στον αστερισμό της Κασσιόπης: «Σκύβει ο μαύρος ουρανός και λέει του φθινοπώρου. Δεν κλαίω για την μαυρίλα μου και για την ερημιά μου μα για τα φύλλα της καρδιάς που σέπονται στο χώμα». Στον αστερισμό του Ωρίωνα: «Νερομαζώνει μου η ψυχή σαν έρχεται χειμώνας».
Τα παραπάνω ενδεικτικά, γιατί υπάρχουν πληθώρα άλλα που τα διαβάζεις και χαίρεσαι την τρυφερή και βελούδινη ματιά της Αργυρώς μέσα σε τρεις γραμμές γα τη φύση, το περιβάλλον, τον καιρό και εν τέλει τον άνθρωπο.
Αναζητείστε το και απολαύστε το!
Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ
Του Δημήτρη Φρεζούλη
