Στα χρόνια που ο Τύπος ευημερούσε στη φτωχή Ελλάδα, οι επιστροφές των εφημερίδων –που πωλούνταν για χρήση με το κιλό ύστερα από ένα διάστημα– προορίζονταν για διάφορες χρήσεις. Θυμάμαι ότι στα μπακάλικα εκείνης της εποχής υπήρχε στοίβα εφημερίδων σε κομμάτια των οποίων ο μπακάλης τύλιγε διάφορα που δεν ήθελαν χαρτοσακούλα. Εκείνο τον καιρό οι νάϋλον τσάντες ήταν άγνωστο πράγμα.
Μία άλλη από αυτές τις χρήσεις γινόταν στα ψαράδικα όπου οι σελίδες των παλιών εφημερίδων γίνονταν χωνί όπου έμπαινε το εμπόρευμα για τον πελάτη. Θυμηθήκαμε αυτή τη χρήση διαβάζοντας ένα θέμα στο 902.gr, ουσιαστικά δηλαδή από τον «Ριζοσπάστη».
Ήταν για τον μπάρμπα-Βασίλη από τη Στυλίδα που ακολούθησε το ΚΚΕ επειδή του άρεσε πολύ το διάβασμα από βιβλία και εφημερίδες. Αλλά πού και πώς να τα και τις εύρισκε; Το είχε εξηγήσει ο ίδιος: «Δεν άφηνα βιβλίο ή εφημερίδα που να πέσει στα χέρια μου που να μην το διαβάσω. Έλα όμως που στο χωριό εκείνη την εποχή (μιλάμε για 1925-1940) δεν έβρισκα ούτε εφημερίδες ούτε βιβλία να διαβάσω».
Παρατηρώντας ότι τα ψάρια που αγόραζε η μητέρα του ήταν τυλιγμένα σε εφημερίδες, του ήρθε η ιδέα: Ζήτησε από τους συγχωριανούς του να του δίνουν τις εφημερίδες όταν αγόραζαν ψάρια και εκείνος τις ξεκοκάλιζε. Οκτώ στις δέκα, όπως είχε διηγηθεί, ήταν «Ριζοσπάστης», όχι τυχαία. Ο μπάρμπα-Βασίλης έδωσε την εξήγηση, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα:
«Η Αστυνομία εκείνη την εποχή είχε εντολή να παίρνει όλους τους "Ριζοσπάστες" από το πρακτορείο και να τους καταστρέφει για να μην φτάνουν στον κόσμο! Ο χωροφύλακας, λοιπόν, που ήταν χρεωμένος και έκανε καθημερινά αυτή τη δουλειά, στην αρχή τις έκαιγε. Μετά σκέφτηκε... δεν τις δίνω στους ψαράδες να τυλίγουν τα ψάρια να παίρνω και γω κανένα καλό ψάρι για δώρο; Κι έτσι και έκανε. Κάθε μέρα έδινε τους "Ριζοσπάστες" στους ψαράδες να τυλίγουν τα ψάρια». Χωρίς να καταλαβαίνει ότι βοηθούσε στη διακίνηση μιας εφημερίδες που όταν δεν την είχαν υποχρεωτικά κλειστή, δυσκόλευαν την κυκλοφορία της. Όχι απαραιτήτως με τον τρόπο που είχε διηγηθεί ο μπάρμπα-Βασίλης.
