Γλυκιά επανένωση

Δευ, 20/01/2025 - 07:03
Γλυκιά επανένωση συνταξιούχων δικαστικών υπαλλήλων σε "Πειναλέοντα" Καρφά

Το παίδευα καιρό στο μυαλό μου… Το έφερνα από 'δώ το πήγαινα από 'κεί, αλλά δεν μου «καθόταν». Μάλιστα είχε αρχίσει να μου γίνεται έμμονη ιδέα. Τι σκεπτόμουν και ονειρευόμουν; Μια συνάντηση με συναδέλφους με τους οποίους μοιράστηκα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Ολοένα πήγαινα να το αποφασίσω και ολοένα το ανέβαλα. Μάλιστα, πριν λίγους μήνες, είχα περάσει μια βόλτα από το Πρωτοδικείο στο οποίο υπηρέτησα 28 χρόνια και συγκινήθηκα, καθώς ήρθαν στο μυαλό μου αλήστου μνήμης στιγμές. Όταν ξαναγυρίζουν οι αναμνήσεις σου θυμίζουν τα περασμένα και πώς να αντισταθείς…

   Τέλος πάντων, πριν κάνα δυο βδομάδες αποφάσισα να προτείνω στους συνταξιούχους συναδέλφους της παλιάς φρουράς αλλά και σε εν ενεργεία που είχαμε δουλέψει μαζί μια σύναξη. Πρώτο πήρα τον αγαπητό μου Χρυσοσθένη Δαμαλά ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ιδέα της συνάντησης. Μια συνάντηση που λογάριαζα να συνοδευτεί και με ούζο. Είχα τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα την άκουγαν οι υπόλοιποι. Άρχισα τα τηλεφωνήματα και συγχρόνως είχα την απορία και την αγωνία για τις απαντήσεις. Και η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν οι συνάδελφοι όχι μόνο ανταποκρίθηκαν αλλά ενθουσιάστηκαν. Λες και το περίμεναν. Και έτσι οι του Πρωτοδικείου συναίνεσαν. Όμως υπήρχαν και παλιοί συνάδελφοι τόσο στην Εισαγγελία όσο και στο Ειρηνοδικείο που όταν έμαθαν τι ετοιμάζω εξέφρασαν την επιθυμία να συμμετάσχουν. Και τι άλλο σκέφτηκα; Το ούζο να συνοδεύεται και με μουσική. Τρελάθηκαν όλοι και ενώ υπολόγιζα καμιά 20αριά τελικά μαζεύτηκαν 32, παρακαλώ.

   Έτσι βρεθήκαμε το Σάββατο στον «Πειναλέοντα» του Καρφά. Πήγα πρώτος και άρχισα να υποδέχομαι τον έναν μετά τον άλλον. Τι συγκίνηση επικράτησε καθώς ο ένας διαδεχόταν τον άλλον ήταν το κάτι άλλο. Βλέπετε, οι περισσότεροι, είχαν να συναντηθούν εδώ και χρόνια, από τότε που αποστρατεύθηκαν. Μάλιστα κύλησαν και κάποια δάκρυα στα μάγουλα. Οι εκπλήξεις με τις αφίξεις ακολουθούσαν η μια την άλλη με φωνές χαρούμενες, με χαμόγελα πλατειά, με αγκαλιές και φιλιά.

   Λέω, όμως, πόσα συναισθήματα κυριαρχούν σε κάτι τέτοιες συναντήσεις... Επανενώσεις λέγονται και τι χαρά για όλους όσοι μια φορά κι έναν καιρό μοιράστηκαν γραφεία, εμπειρίες, έζησαν όμορφες και άσχημες στιγμές και ξαναβρίσκονται να θυμηθούν τα αλλοτινά. Έβλεπα τη χαρά, την ικανοποίηση και τον ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους. Ξεκίνησαν και οι μουσικές περιπλανήσεις, έδωσαν του χορού να πάει, τα χειροκροτήματα ήταν θερμά, εγκωμιαστικές οι επευφημίες. Βρε τι όμορφα περνάμε έλεγαν και ξανάλεγαν και απαιτούσαν να το ξανακάνουμε. Η αποχώρηση έκρυβε μια πικρία, αλλά η υπόσχεση για νέα συνάντηση έμεινε. Το ελπίζουμε.

Του Δημήτρη Φρεζούλη

dimfre@yahoo.gr

Σχετικά Άρθρα