Το παρακάτω το έγραψε ο Ηρακλής Μαλανδρίνος πριν δυο χρόνια… Το είχα αποθηκεύσει για το αναδημοσιεύσω, αλλά κάπου ξεχάστηκε, μέχρι που βρέθηκε χτες μπροστά μου. Υποθέτω πως δεν έχει σχέση με τη χιακή εκκλησία ή έχει μικρή καθώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Για πάρτε μια γεύση…
«Προ ημερών είχα την ατυχία να επισκεφτώ κάποια δημόσια υπηρεσία. Πάντα πάω προετοιμασμένος να μην εξυπηρετηθώ και να συγχυστώ. Συνήθως με ταλαιπωρούν και δεν κάνω τη δουλειά μου. Η λεγόμενη γραφειοκρατία! Για καλή μου τύχη όμως, και οι τρεις υπάλληλοι, ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι.
Όσο, λοιπόν, στεκόμουν στην ουρά για την 3η (!) υπογραφή ενός και μόνου αιτήματος, πέρασε ένα παλληκάρι ντυμένο με στολή εργασίας, οικοδόμος υποθέτω, αξύριστος με γένια μιας εβδομάδος. Χαιρετάει από μακριά τον υπάλληλο που μας εξυπηρετούσε και του απαντά ο υπάλληλος «Τι μούσια είναι αυτά ρε, πας για παπάς; Γίνε παπάς ρε, αυτοί είναι μέσα στα φράγκα».
Ντράπηκα πολύ, και σκέφτηκα ευτυχώς που δεν ξέρουν ότι είμαι ψάλτης. Ναι, το σκέφτηκα και το λέω. Γενικά είμαι δυναμικός και παρεμβαίνω ηχηρά στις αδικίες των άλλων. Στην περίπτωση όμως αυτή δεν έκανα καμία απολύτως παρέμβαση γιατί δεν είχα τι να πω.
Οι περισσότεροι άνθρωποι αυτήν την εικόνα έχουν, δυστυχώς, για το ιερατείο, είτε είναι ιερεύς, είτε Αρχιερεύς, είτε Ηγούμενος. Τα δικαιώματα τα έχει δώσει το ίδιο το ιερατείο. Εκτός κάποιων εξαιρέσεων, εγώ ξέρω ελάχιστες, οι περισσότεροι εξ αυτών ζουν πλουσιοπάροχα.
Όταν ένας παπάς έχει για παράδειγμα είτε δύο τριώροφα, είτε ακριβό αυτοκίνητο, είτε μεγάλες καταθέσεις στην τράπεζα, είτε πανάκριβα άμφια και Σταυρούς, είτε κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο.
Όταν ένας Ιερέας ή Αρχιερέας ή Ηγούμενος κάνει συνεχώς ταξίδια, μένει σε ακριβά ξενοδοχεία, ζει μέσα στη χλιδή των μεγάρων, η ενδυμασία του είναι πολλών χιλιάδων ευρώ και πολλά άλλα, δεν δίνει ο ίδιος το δικαίωμα να τον έχουν ταυτίσει όχι με τον Χριστό αλλά με τον χρυσό;
Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις πολλές, αλλά δυστυχώς όχι τόσες που να καλύπτουν τον κανόνα».
Του Δημήτρη Φρεζούλη
