Όλοι είμαστε συγκλονισμένοι από το έγκλημα που έγινε στο πλοίο που αναχωρούσε για την Κρήτη. Γιατί για έγκλημα πρόκειται να πετάξεις έναν άνθρωπο στη θάλασσα ενώ δουλεύει η προπέλα του βαποριού. Και ο πιο άσχετος ξέρει ότι η δίνη της προπέλας δεν αφήνει τίποτα ανεπηρέαστο. Και υποθέτω ότι το ξέρουν πιο πολύ απ’ όλους οι ναυτικοί. Τώρα τι είδους ναυτικοί είναι αυτοί που δολοφόνησαν το άτυχο παλληκάρι είναι ένα ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο όσες ανακρίσεις και να γίνουν…
Και κάθομαι από χτες και σκέπτομαι… Γιατί τον πέταξαν σαν άδειο σακί στη θάλασσα και μάλιστα με σίγουρο αποτέλεσμα το χαμό του; Τι θα γινόταν αν τον άφηναν να επιβιβαστεί, αφού ήταν ήδη πάνω στον καταπέλτη; Τι θα κέρδιζαν οι αθεόφοβοι; Και, έστω και αν δεν είχε εισιτήριο, θα φαλίριζε η εταιρεία με ένα εισιτήριο λιγότερο;
Δυστυχώς είναι γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις κάποιοι ακτοπλόοι ναυτικοί δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, βέβαια, τιμούν το επάγγελμά τους. Ένα επάγγελμα με ευαισθησίες. Να όμως που υπάρχουν και εκείνοι που συμπεριφέρονται σαν άγρια θηρία λες και βρίσκονται στη ζούγκλα.
Τι να σας πω… Από χτες το πρωί, που έγινε γνωστό το αδιανόητο και αποτρόπαιο συμβάν, δεν μπορώ να το χωνέψω, όπως και εσείς άλλωστε, όπως διαπίστωσα στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Και τι έγινε, όμως; Τίποτα, φυσικά, αλλά βρε αδέλφια δεν παύεις να αναρωτιέσαι μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος. Μια αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα τελευταία, κυρίως, χρόνια τα έχουμε δει όλα. Τόση σκληρότητα και απανθρωπιά. Τόση απονιά για την ανθρώπινη ζωή. Τι άνθρωποι είναι αυτοί;
Τι να πεις και τι παραπάνω να γράψεις…; Όταν γίνεσαι μάρτυρας τέτοιων περιστατικών που μπορεί να μη συμβαίνουν συχνά, όμως δεν λείπουν κιόλας και χάνονται άνθρωποι από τη μια στιγμή στην άλλη. Έλεος πια!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
