Τελικά τα καταφέραμε για μια ακόμα φορά και… χωριστήκαμε για να μη γράψω διχαστήκαμε. Και πώς το πάθαμε θα πείτε… Ανέκαθεν ήταν το χούι μας να γινόμαστε από δυο χωριά χωριάτες… Μια ζωή στα δύο… Εδώ που τα λέμε δεν ξέρω πότε και γιατί ομονοήσαμε… Τέλος πάντων!
Έτσι μας δίχασαν και τα εμβόλια… Και υπάρχουν οι υπερασπιστές τους από τη μία πλευρά και οι κατήγοροι από την άλλη. Οι εμβολιασμένοι και οι ανεμβολίαστοι… Και ενώ οι εμβολιασμένοι είναι ήρεμοι, οι ανεμβολίαστοι μένεα πνέουν. Γίνεται, λοιπόν, ένας μεγάλος χαμός, ιδιαίτερα στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στις παρέες. Με εκείνους που εμβολιάζονται να είναι, ας το πούμε, πιο ήσυχοι, αλλά με τους ενάντιους να «τα παίρνουν στο κρανίο»… Και γίνονται και τσακωμοί και χαλάνε και καρδιές.
Τώρα τι να σας πω… Ανέκαθεν τα εμβόλια έσωζαν ζωές και ας αναρωτηθούμε ποια θα ήταν η εξέλιξη της ανθρωπότητας αν δεν ανακαλύπτονταν… Και λέω δα πόσα εμβόλια ήταν το άλφα και το ωμέγα για να προφυλαχθούμε από ανεπιθύμητες αρρώστιες αλλά και να μας προστατέψουν σε ενδεχόμενη ανωμαλία.
Για την πανδημία που μας ήρθε απρόσκλητη πριν ενάμιση χρόνο, τι ήταν το ζητούμενο προκειμένου να αρθούν οι περιορισμοί που μας επιβλήθηκαν ώστε να προστατευτούμε; Η ανακάλυψη εμβολίου. Και βέβαια οι φαρμακευτικές πολυεθνικές άρχισαν αγώνα δρόμου, όχι βέβαια, επειδή μας… λυπήθηκαν αλλά γιατί θα αβγάτιζαν τα κέρδη τους. Βλέπετε ολόκληρη η ανθρωπότητα εξαρτιόταν από αυτό το εμβόλιο. Και όταν επιτέλους είδαμε φως στην άκρη του τούνελ κάποιοι άρχισαν τα πείσματα. Η αλήθεια είναι ότι μεσολάβησαν κάποια ανεπιθύμητα περιστατικά, αλλά προκύπτουν, έτσι κι αλλιώς, σε πολλές περιπτώσεις…
Το να προσπαθήσω να πείσω τους αρνητές μάλλον είναι μάταιο και χαμένος κόπος. Τουλάχιστον να πειστούν εκείνοι που το σκέπτονται και το ξανασκέπτονται. Το εμβόλιο είναι λύση. Ας το καταλάβουμε!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Δεν "πρόλαβα" να γράψω χτες σεβασμός στις χήνες και στα παπάκια και στη σημερινή πρωινή βόλτα μου βρήκα το ένα από τα δύο παπάκια ψόφιο... Χωρίς σχόλιο...
