Μεγαλύτερη αξία απ' όσα γράφω εγώ καθημερινά έχει η άποψη των αναγνωστών που εκφράζουν την κοινή γνώμη. Και ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που λένε την άποψή τους χωρίς να μασούν τα λόγια τους. Σε αντίθεση με κάποιους άλλους που κάνουν την πάπια, κατά το κοινώς λεγόμενο, άσχετα αν και οι ίδιοι έχουν τα ίδια παράπονα. Και πολλές φορές αναρωτιέμαι για ποιο λόγο κρύβουν λόγια και δεν λένε ευθαρσώς τη γνώμη τους. Μια γνώμη που ενδεχομένως κάποιες, ελάχιστες φορές είναι η αλήθεια, μπορούν να επηρεάσουν και τους κρατούντες. Και να καταλάβουν ότι δεν είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί που αντιδρούν αλλά πολλοί περισσότεροι…
Τέλος πάντων, σήμερα φιλοξενώ τη γνώμη του συνταξιούχου δασκάλου, Θέμη Κολλιάρου, αλλά και των Κώστα Σταμούλη και Ιάκωβου Μπριλή για, τι άλλο, τα χωριά μας που βιώνουν την εγκατάλειψη:
*** Θέμης Κολλιάρος: Δυστυχώς Δημήτρη, η κατάντια των χωριών είναι απερίγραπτη. Όταν έγιναν οι πρώτοι καποδιστριακοί Δήμοι, διαμαρτύρονταν οι κάτοικοι των μικρών χωριών και οι κάτοικοι των μεγάλων χωριών έλεγαν να μην γκρινιάζουν γιατί η αναλογία πληθυσμού κ.λπ κ.λπ. Όταν ήρθε ο Καλλικράτης κατάλαβαν τον λάκκο που είχε η φάβα. Και όλα αυτά υποτίθεται για εξοικονόμηση πόρων και κονδυλίων. Απλά εκεί που κάποτε γινόταν διαχείριση μικρών ποσών από κάθε πρόεδρο χωριού και να υπήρχαν, πιθανόν, και κάποιες ατασθαλίες, τώρα γίνεται σε πολλαπλάσιο βαθμό. Και φυσικά οι πρόεδροι των χωριών φρόντιζαν να γίνονται έργα στα χωριά τους. Και αν ο πρόεδρος ήταν και ευσυνείδητος τότε έβλεπες χωριά που τα χαιρόσουν. Τώρα;
Θα σου αναφέρω δύο χαρακτηριστικά γεγονότα από την δική μου εμπειρία σαν δάσκαλος. Το 1991, σε χωριό της Εύβοιας που δουλεύαμε, ζητήσαμε από τον πρόεδρο να βάψει μια δυο αίθουσες που είχαν πρόβλημα. Φύγαμε για διακοπές Χριστουγέννων και επιστρέφοντας βρήκαμε όλο το σχολείο βαμμένο, πεντακάθαρο, με τα πάντα στη θέση τους...
Σε σχολείο της Χίου έγινε μελέτη για αλλαγή του αύλειου χώρου. Μας έδειξαν τη μελέτη. Υπέροχη, με κιόσκια για να κάθονται τα παιδιά στα διαλείμματα και ένα σωρό άλλα. Όταν άρχισε να πραγματοποιείται η μελέτη, βλέπαμε ότι ο εργολάβος δεν ακολουθούσε τα προβλεπόμενα. Ο διευθυντής τού γκρίνιαζε, αλλά η απάντηση ήταν ότι εμείς δεν έχουμε δουλειά και ότι ακολουθεί τις οδηγίες του μηχανικού. Τελικά τα κιόσκια δεν ξέρω πού έγιναν, πάντως όχι στο σχολείο, η αυλή και ειδικά το γήπεδο του μπάσκετ γίνεται πισίνα με την παραμικρή βροχή. Να σκεφτείς ότι εκ των υστέρων έφτιαξαν φρεάτιο μέσα στο γήπεδο του μπάσκετ για να φεύγουν κάποια από τα νερά... Αυτά για να μην κουράζω...
*** Κώστας Σταμούλης: ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ: Γινόταν έργο, με ΑΝΕΜΩΝΑ και ΙΩΝΙΑ, επίσης. Με τον ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ, χάσαμε τ΄αβγά και τα πασχάλια!... ΚΡΙΜΑ!
***Ιάκωβος Μπριλής: Πολύ σωστά Δημήτρη όσα γράφεις. Κι εμείς στην Ομηρούπολης θυμόμαστε από 1982 κι εδώ και από τον Καλλικράτη κι εδώ τρίβουμε τα μάτια μας με τα χάλια όλων μας. Ο ένας Δήμος είναι άπατο πηγάδι γεμάτο προβλήματα.
Δημήτρης Φρεζούλης
