Θα το έχετε παρατηρήσει αφού όλοι, με εξαίρεση ίσως τους πιο νέους, στεκόμαστε μπροστά στις πινακίδες ανακοινώσεων που περιλαμβάνουν κάθε λογής γραπτά. Με τις κηδείες και τα μνημόσυνα να κυριαρχούν και να καταλαμβάνουν την μεγαλύτερη επιφάνεια.
Και τι παρατηρείτε; Έναν αχταρμά χαρτιών ατάκτως τοποθετημένα, άλλα κολλημένα και άλλα ξεκόλλητα. Και έστω και αν βλέπουμε σε κάποια από αυτά να επικρατεί μια τάξη στα περισσότερα γίνεται ένας μεγάλος χαμός…
Τα αγγελτήρια, παλιά και καινούργια, κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζουν ένα παχύ στρώμα, ενώ αν υπάρχει και καμιά αφίσα και ξεκολλήσει «πετάει», όπως στη φωτογραφία μας, μέχρι να βρεθεί κάποιο χέρι να την κατεβάσει.
Όπως αντιλαμβάνομαι αυτές οι πινακίδες δεν καθαρίζονται συχνά και γι' αυτό έχουμε κι αυτό το θέαμα το οποίο μόνο ευχάριστο δεν είναι από αισθητικής άποψης…
Εκείνα που κάνουν κατάχρηση των συγκεκριμένων χώρων είναι τα γραφεία τελετών. Και είχα αναρωτηθεί δημόσια και πιο παλιά, μια φορά τη βδομάδα τουλάχιστον, γιατί δεν καθαρίζονται αυτοί οι χώροι ώστε να είναι ευπρεπείς και να είναι και πιο χρήσιμοι αφού θα απομακρύνονταν τα παλιά αγγελτήρια, οι ανακοινώσεις και οι αφίσες.
Και, έστω, τα γραφεία τελετών αδιαφορούν, δεν θα έπρεπε ο Δήμος Χίου, που έχει τόσο κόσμο, να βάζει έναν υπάλληλό του κάθε εβδομάδα να τα καθαρίζει και να μην παρουσιάζεται αυτή η απαίσια εμφάνισή τους;
Απλά πράγματα, γαμώ το, που βελτιώνουν την καθημερινότητά μας -όπως και το παγκάκι για το οποίο έγραφα τις προάλλες- και για τα οποία όμως όλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Και δυστυχώς αυτή την καθημερινότητά μας δεν την προσέχει κανείς!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
