Το «καθήκον» του μαστρο-Μήτσου

Πέμ, 09/09/2021 - 09:38
Ο Δημήτρης Ανδριάνας

Ο μαστρο-Μήτσος (κατά κόσμον Δημήτρης Ανδριάνας), εκ Ψαρών ορμώμενος, είναι ένας 90άρης (για την ακρίβεια 92) που το λέει η περδικούλα του, αφού εξακολουθεί να είναι αειθαλής αλλά όχι και αεικίνητος. Ένας άνθρωπος αξιοθαύμαστος, στην κυριολεξία, που αφιέρωσε τη ζωή του όλη στα Ψαρά. Τον γενέθλιο τόπο που αγάπησε με πάθος, που λάτρεψε, που έκανε τα πάντα για να βελτιωθεί η ζωή, γενικά, στο μικρό ακριτικό νησάκι. Ένας πατριώτης που όλα αυτά τα χρόνια που προηγήθηκαν, κοιμόταν και ξυπνούσε με μια συνεχή έγνοια για τα Ψαρά. Και τι δεν έκανε και πόσες επιστολές δεν απηύθυνε προς τις εκάστοτε κυβερνήσεις, προκειμένου όχι μόνο να μην ξεχνούν την Ηρωική Νήσο Ψαρών, αλλά να κάνουν τα αδύνατα, δυνατά, ώστε οι κάτοικοί της να μην αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και απομονωμένοι…

   Όπως έγραφα και χτες, το σαββατοκύριακο βρέθηκα στα Ψαρά για μια τιμητική εκδήλωση στον πάλαι ποτέ Αρχιμηχανικό της εταιρείας Νιάρχου. Και χάρηκα πολύ γιατί ο δήμαρχος Κώστας Βρατσάνος και οι συγχωριανοί του, ο πρώτος του έδωσε μια τιμητική πλακέτα και οι δεύτεροι γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα εκδηλώσεων του νησιού. Και η χαρά του Δημήτρη Ανδριάνα ήταν μεγάλη αφού το τιτάνιο έργο του τόσων χρόνων αναγνωρίστηκε και εκτιμήθηκε.

   Μια επιστολή του μαστρο-Μήτσου στην «Καθημερινή», πριν αρκετά χρόνια, που μιλούσε για εγκατάλειψη και ερημοποίηση του νησιού, κτύπησε καμπανάκι στην κεντρική διοίκηση. Τότε, με σωρεία επιστολών προς τα Υπουργεία και με την προσωπική παρουσία του, διεκδίκησε και πέτυχε τα Ψαρά να γίνουν από Κοινότητα, Δήμος, και να ιδρυθεί Γυμνάσιο και Λύκειο στο νησί. Δύο επιτυχίες που κράτησαν τους κατοίκους εκεί. Και πόσα άλλα που ο χώρος δεν μου επιτρέπει να αναφέρω…

   Όμως ο Δημήτρης Ανδριάνας έγραψε και χιλιάδες σελίδες, σε εντυπωσιακό αριθμό, για την ιστορία των Ψαρών. Και έφτιαξε ένα αρχείο 175 τόμων (!) το οποίο, μάλιστα, στην πρόσφατη εκδήλωση υποσχέθηκε του χρόνου να το παραδώσει στον Δήμο. Μέχρι καμπάνα έστειλε από την Σιγκαπούρη με δικά του έξοδα για να μπει στη Μαύρη Ράχη. Πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος στον κόσμο με τέτοια αγάπη και λατρεία για τον τόπο του. «Ήταν καθήκον μου», μας είπε στην εκδήλωση ,«να κάνω ό,τι έκανα για τον γενέθλιο τόπο μου». Και μακάρι έτσι να βλέπαμε και να εκδηλώναμε την αγάπη για τον τόπο μας και όλοι μας. Νομίζω ότι ο μαστρο-Μήτσος θα άξιζε μια θέση στο βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες. Πανάξιος!

Του Δημήτρη Φρεζούλη

 

Σχετικά Άρθρα