Από τη μια παραπονιόμαστε και γκρινιάζουμε ότι δεν έχουμε νερό και έχουμε συνεχόμενες παραινέσεις για οικονομία από τη ΔΕΥΑΧ, αλλά από την άλλη έτσι και γίνει καμιά ζημιά πάει τσάμπα και βερεσέ στη θάλασσα. Υπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός; Και η πλάκα είναι ότι έχουμε και τις σχετικές διαφημίσεις για τη σχετική οικονομία…
Από τις 2 το πρωί της Κυριακής αντιλήφθηκα να τρέχει ένας μεγάλος όγκος νερού στο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης. Είπα όμως, πού να πάρω τηλέφωνο και ποιον να ενοχλήσω μεσανυχτιάτικα; Ας κάνω υπομονή μέχρι το πρωί… Ξαναξάπλωσα αλλά δεν με έπαιρνε ύπνος σκεπτόμενος πόσο νερό, που το χαρακτηρίζουμε και πολύτιμο, ειδικά εδώ στη Χίο, πάει στο βρόντο και «γεμίζει» τη θάλασσα του λιμανακιού. Αμέτρητα κυβικά. Σκέτος πόνος ψυχής…
Τελικά ξημέρωσε ο θεός τη μέρα, από τις 6 το πρωί σηκώθηκα, αλλά, και πάλι σκέφτηκα ακόμα νωρίς είναι, ας μην τηλεφωνήσω και με «βλαστημούνε»… Κατά τις 8.30 και ενώ άρχισα να τα παίρνω στο κρανίο, λέω ας τηλεφωνήσω γιατί δεν πάει άλλο. Τηλεφώνησα λοιπόν σε ένα κινητό που με παρέπεμπε το σταθερό της ΔΕΥΑΧ και τους είπα «το και το». Εντάξει, μου είπαν, θα ενημερωθεί ο υδροδιανομέας…
Πέρασε μια, πέρασαν δύο ώρες το νερό εξακολουθούσε να χαραμίζεται και λέω ας ξανατηλεφωνήσω. Ξέρετε, μου είπε ο αρμόδιος υπάλληλος, δεν μπορεί να γίνει τίποτα και θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα να έρθει συνεργείο…
Μα τι στο καλό, αναρωτήθηκα δεν υπάρχει συνεργείο για έκτακτες και επείγουσες περιπτώσεις; Επειδή «έβραζα», καθώς το νερό εξακολουθούσε να τρέχει, τηλεφώνησα στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΧ, Βασίλη Μυριαγκό… «Ρε Βασίλη το και το και μου είπαν από Δευτέρα». Ξέρεις, μου λέει, συνεργαζόμαστε με δύο ιδιωτικά συνεργεία αλλά όχι την Κυριακή γιατί αντιδρούν οι εργαζόμενοι γιατί φοβούνται μη χάσουν τη θέση τους… Θα δω τι μπορώ να κάνω. Και δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα, ως εκ του αποτελέσματος.
Να μη σας τα πολυλογώ το νερό εξακολουθεί να πηγαίνει στη θάλασσα πάνω από 30 ώρες, μέχρι σήμερα το πρωί που γράφονται αυτές οι γραμμές. Και να επαναλάβω για μια ακόμα φορά: Είναι δυνατόν να μην υπάρχει συνεργείο για τέτοιες περιπτώσεις έστω και αν είναι Κυριακή; Τέτοια αναλγησία για τα υδάτινα αποθέματά μας; Έλεος!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
