Να ’μαστε λοιπόν ένα βήμα μετά την κρίση του κορωνοϊού… Ένα βήμα, και μην ξεθαρρεύουμε, γιατί θα έχουμε και πολλά άλλα. Και ένα βήμα είναι ακριβώς ένα βήμα και τίποτα παραπάνω. Και θα έλεγα ότι όλη αυτή την περιπέτεια την περάσαμε και τη βγάλαμε με αξιοπρέπεια, τουλάχιστον εδώ στη Χίο. Με ένα αμφισβητούμενο κρούσμα που δεν μας άγγιξε, με πειθαρχία και σύνεση στα περιοριστικά μέτρα, με υπομονή και απαντοχή. Και όλα αυτά είχαν θετικό αποτέλεσμα άσχετα πως κάποιοι από εμάς δεν άντεξαν και έκαναν και τις… αλεπουδιές τους. Μα, εδώ που τα λέμε, την πονηριά την έχουμε μέσα μας μια ζωή…
Σε κάθε περίπτωση θα λέγαμε ότι, προς το παρόν, το πρώτο και πιο δύσκολο στάδιο του τρισκατάρατου (πού ‘σαι αρχηγέ Γιώργο Μαθιούδη!) το περάσαμε «αβρόχοις ποσίν», που θα έλεγαν και οι αρχαίοι ημών. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή δυσκολευτήκαμε αρκετά γιατί έπρεπε να αλλάξουμε συνήθεις χρόνων, συνήθειες από τότε που γεννηθήκαμε αφού, ποτέ άλλοτε, δεν μας είχε τύχει κάτι παρόμοιο. Δυσκολευτήκαμε μεν αλλά τα καταφέραμε και αυτό ήταν και ζητούμενο. Όλοι μας ξεχάσαμε αυτά που ξέραμε στην αρχή, μέχρι να συνηθίσουμε και αναζητούσαμε τρόπους να αποδράσουμε έστω και για λίγο, τα χαρτιά και τα μηνύματα για μετακινήσεις μπήκαν στην καθημερινότητά μας…
Με λίγα λόγια όλο αυτόν τον ενάμιση μήνα μπήκαμε σε διαφορετικούς ρυθμούς ζωής. Άλλοι ενοχλήθηκαν σφόδρα, άλλοι αγανάκτησαν, άλλοι απογοητεύθηκαν, άλλοι είπαν «τι να κάνουμε;» και άλλοι τους δέχτηκαν ασμένως. Να, όμως, που φάνηκε φως στην άκρη του τούνελ και έστω σταθερά, αλλά αργά, θα επανέλθουμε στην κανονικότητα. Ιούνιος θα είναι, Ιούλιος, θέλουμε να πιστεύουμε ότι η εποχή του κορωνοϊού θα ανήκει στο παρελθόν και θα μείνει στη μνήμη μας σαν ένα κακό όνειρο…
Και επειδή, όπως λένε, υπάρχει περίπτωση να μας ξαναθυμηθεί το φθινόπωρο ας τηρούμε τα μέτρα καθαριότητας όπως τα συνηθίσαμε μέχρι τώρα. Θυμάστε τι μας έλεγαν στο δημοτικό; «Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά»!
Του Δημήτρη Φρεζούλη
