Άντε να σας πω σήμερα γιατί βρέθηκα προχτές στο Πρωτοδικείο ως μάρτυρας υπεράσπισης, σε μια υπόθεση που μας είχε στενοχωρήσει πολύ. Πάνε 3-4 χρόνια που ήρθαμε σε «δυο λόγια» με τον Σταύρο Μιχαηλίδη, ενώ μέχρι τότε οι σχέσεις μας ήταν άριστες. Και ποια ήταν η αιτία; Η αιτία ήταν η καταγγελία που είχε κάνει στο Λιμεναρχείο για δήθεν μπάζωμα της παραλίας στην οποία κολυμπούσαμε οι κάτοικοι της Αγίας Ερμιόνης. Στην πραγματικότητα ήταν μια διαστρωμάτωση του χερσαίου χώρου από τον οποίο διευκολυνόμασταν να έχουμε πρόσβαση στη θάλασσα.
Κάθε χρόνο ζητούσαμε από τον Δήμο Χίου να έρχεται αρχές Ιουνίου ένα φορτωτάκι και να μεταφέρει τα φερτά υλικά στο χερσαίο διάδρομο από τον οποίο μπορούσαμε να πάμε να κολυμπήσουμε. Έναν διάδρομο που κατά τη διάρκεια του χειμώνα η άγρια νοτιά ξέβραζε τεράστιες κοτρώνες και πέτρες με αποτέλεσμα να είναι αδιάβατος (αριστερή φωτό). Έτσι κάθε καλοκαίρι ερχόταν το φορτωτάκι και ρίχνοντας τα υλικά πάνω στις κοτρώνες, μπορούσες να περπατήσεις να πας να κολυμπήσεις (δεξιά φωτό). Αυτή η διαδικασία γινόταν από τότε που δημιουργήθηκε η μεγάλη χωμάτινη πλατεία που ήταν όμως αυθαίρετη. Με λίγα λόγια καμιά εικοσιπενταριά χρόνια και κανείς δεν είχε διαμαρτυρηθεί, αφού δεν υπήρχε καμία αλλοίωση περιβάλλοντος μιας και το χειμώνα ο εν λόγω διάδρομος ξαναγέμιζε με κοτρώνες και πέτρες.
Το 2020 λοιπόν ήρθε το φορτωτάκι για να κάνει αυτό που γινόταν τόσα χρόνια. Προφανώς κάποιος ενημέρωσε τον Σταύρο, άγνωστο για ποιο λόγο, ο οποίος κατέφτασε και κατήγγειλε το γεγονός στο Λιμεναρχείο. Να σημειώσω εδώ ότι η ίδια διαδικασία γινόταν και τότε που ήταν ο ίδιος λιμενάρχης Χίου, αλλά δεν είχε ενοχληθεί. Εν πάση περιπτώσει υπήρξε απειλή για αυτόφωρα και λοιπά και η εργασία σταμάτησε και έτσι αποκλείστηκε στους κατοίκους της Αγίας Ερμιόνης το δικαίωμα να κολυμπούν. Και από τότε δεν τόλμησε κανείς να στρώσει τον διάδρομο, αφού απειλούταν με καταγγελία και αυτόφωρο. Και όλοι εμείς που κολυμπούσαμε το ξεχάσαμε…
Προχτές, λοιπόν, ήταν η δίκη με κατηγορούμενο τον τότε αντιδήμαρχο, Παναγιώτη Μανδάλα, ως υπεύθυνου για τη διαστρωμάτωση. Ο Σταύρος, ως μάρτυρας κατηγορίας, ήταν απών. Και κατέθεσα αυτά που ανέφερα και παραπάνω και κάποια ακόμα. Ο Μανδάλας απολογούμενος είπε κι αυτός δυο λόγια, καθώς το δικαστήριο κατάλαβε τι έγινε και σταμάτησε την απολογία του, ενώ δεν χρειάστηκε να μιλήσει καν η συνήγορος υπεράσπισης.
Και ναι μεν αθωώθηκε ο Παναγιώτης εμείς όμως στερούμαστε το δικαίωμα τόσα χρόνια να κολυμπάμε στην περιοχή μας. Πολύ κακό για το τίποτα… Γιατί, είναι ένα ερώτημα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
