Δυστυχώς τα υδάτινα αποθέματα είναι περιορισμένα οπότε και φέτος θα πρέπει να λάβουμε μέτρα για να έχουμε νερό τη θερινή περίοδο, ανέφερε ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΧ, Πρόδρομος Μανωλάκης.
Όπως, λοιπόν, πέρυσι έτσι και φέτος μόνο αισιόδοξα δεν είναι τα πράγματα όσον αφορά το νερό. Πέρυσι κουτσά στραβά τα καταφέραμε, να δούμε φέτος τι θα κάνουμε. Ολόκληρος χειμώνας πέρασε και μόνο 55 εκατοστά μαζέψαμε. Και τι να σου κάνουν με τις ανάγκες αυξημένες; Θυμάμαι τον συγχωρεμένο τον πεθερό μου που έλεγε στη δεκαετία του ’60 και του ‘70 ότι χρειαζόμασταν τουλάχιστον 60 εκατοστά. Πότε; Σε μια εποχή που ήταν για δική μας αποκλειστικά χρήση. Και δεν είχαμε στα σπίτια μας ούτε μπανιέρες, ούτε ντους και ούτε βέβαια στις παραλίες. Και το κυριότερο δεν είχαμε τουρισμό. Ένας τουρισμός που απαιτεί, και όχι αδικαιολόγητα, νερό. Και καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει να έχεις τόσο χαμηλής στάθμης νερό. Και όταν θέλαμε παλιά οπωσδήποτε 60 εκατοστά φαντάζεστε πόσα θέλουμε τις σημερινές εποχές...
Έτσι ναι μεν νερό μπορεί να μην έχουμε, αλλά δυστυχώς δεν προσέχουμε κιόλας… Και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, αφού τα τελευταία χρόνια γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές και σε κανέναν από εμάς δεν καίγεται καρφάκι. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, περιμένουνε από τους άλλους να κάνουν οικονομία, αλλά οι ίδιοι δεν κάνουν. Αφήστε που, όλοι σχεδόν, λένε ότι «έλα μωρέ σιγά, με τη δική μου οικονομία θα σωθούμε;». Με την οικονομία όμως που θα κάνει ο ένας κι ο άλλος και ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, ε, κάτι μπορούμε να πετύχουμε…
Τα τελευταία χρόνια πάω καθημερινά στο Ιωνικό Κολυμβητήριο. Τι παρατηρώ, λοιπόν…; Ότι όσοι χρησιμοποιούν τα ντους, μετά από το κολύμπι τους, αφήνουν και τρέχει το νερό χωρίς κανέναν περιορισμό. Και να ’ταν μόνο αυτό; Κάποιες νοικοκυρές χύνουν αβέρτα κουβέρτα νερό να πλύνουν τις αυλές τους. Και τι θα μπορούσαν να κάνουν; Αυτό που κάνει η Φρόσω. Να τις σκουπίζουν με τη μάπα. Αφήστε πια τις διαρροές… Τόσες και τέτοιες αν έχουμε. Αμέτρητες! Αμέ το αλόγιστο πότισμα κήπων και πλύσιμο αυτοκινήτων... Και τόσα άλλα… Χρόνιο το πρόβλημα του νερού αλλά λύση δεν βλέπουμε.
Όμως όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε μια σχετική, έστω, οικονομία. Για να έχουμε νερό τουλάχιστον στο... καζανάκι μας, που είναι και το πιο απαραίτητο. Αχ αυτή τη ρημάδα την Παιδεία, πότε επιτέλους θα καταφέρουμε να την αποκτήσουμε;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
