Δύο ήταν οι μεγάλες εκπλήξεις των πρόσφατων εκλογών, θα το ξαναγράψω, και ας γίνομαι κουραστικός. Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας και η εκλογή του Σταύρου Μιχαηλίδη ως βουλευτή.
Με τον Σταύρο τα είχαμε «τσουγκρίσει» δυο χρόνια πριν όταν προκλήθηκε μια παρεξήγηση με μια διαστρωμάτωση στο χερσαίο τμήμα της παραλίας της Αγίας Ερμιόνης για να διευκολύνεται η πρόσβασή μας στη θάλασσα…
Όμως οι κακιούλες δεν πρέπει να κρατούνται και από μια στιγμή και μετά αρχίσαμε να μιλιόμαστε. Και παρά το ότι πικράθηκα για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ (διατί να το κρύψω άλλωστε;) χάρηκα για την επιτυχία του Σταύρου, έστω και αν αυτά τα δύο ήταν «συγκρουόμενα».
Συγχωριανός, τον ξέρω από παιδάκι, πάλεψε από πολύ μικρός σε διάφορες δουλειές, ειδικά τα καλοκαίρια. Με λίγα λόγια ένα πολύ εργατικό παιδί που τελείωσε το σχολείο, φοίτησε στη Μηχανική, ταξίδεψε για λίγο, υπηρέτησε στο Λιμενικό από υψηλές θέσεις, πάντα ενδιαφερόταν για τα κοινά και βέβαια για την πολιτική. Και ναι μεν όσο υπηρετούσε ήταν λίγο πιο προσεκτικός, αλλά με άρθρα του παρέμβαινε και στην επικαιρότητα. Και βέβαια ήταν ενταγμένος πάντα στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα, ας πούμε, δυναμικά.
Έτσι όταν του δόθηκε η ευκαιρία την εκμεταλλεύθηκε και βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του στις εκλογές του 2015. Αντίπαλός του ο Μηταράκης με προσβάσεις στην Πειραιώς και κολλητός του Σαμαρά, λογικό ήταν ότι θα επικρατούσε ο Νότης. Όμως ο Σταύρος δεν το έβαλε κάτω. Την τετραετία που ακολούθησε δήλωνε την πολιτική και κομματική παρουσία του σε κάθε ευκαιρία.
Αυτοδίκαια, λοιπόν, εντάχθηκε στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο και στις εκλογές του 2019 και μάλιστα με μια δυναμική παρουσία. 5.200 ψήφοι που ήταν η αφετηρία και για μελλοντική παρουσία του. Όμως λογάριαζε χωρίς τον Υπουργό και τις κεντρικές διασυνδέσεις του, που είχαν ως αποτέλεσμα να εκπαραθυρωθεί. Και για ποιο λόγο; Βουλωμένο γράμμα διαβάζετε. Προφανώς γιατί κάποιος φοβήθηκε την παρουσία του…
Οι πληροφορίες μου λένε ότι τηλεφώνησε και στον ίδιο τον Μητσοτάκη, αλλά του είπε να κάνει πίσω και μετά τις εκλογές να του ζητήσει ό,τι ήθελε…
Πικραμένος, λοιπόν, ο Μιχαηλίδης ζήτησε στέγη σε άλλο κόμμα, που τον δέχτηκαν και είχαμε το γνωστό αποτέλεσμα που δικαίωσε την επιλογή του. Τώρα πώς γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να βρίσκεσαι σε αντίπαλο στρατόπεδο που άλλα πρεσβεύει δώστε ο καθένας τη δική του ερμηνεία.
Κλείνοντας, θέλω να καταθέσω ότι πάντα διακαής πόθος του Σταύρου ήταν να γίνει βουλευτής. Ένας πόθος που εκπληρώθηκε έστω και με ένα διαφορετικό, από το δικό του, κόμμα. Και επειδή τον ξέρω θέλω να επισημάνω επίσης ότι ο Μιχαηλίδης θα είναι ένας επιτυχημένος βουλευτής. Έχει πάθος και πόθο να βοηθήσει με όλες τις δυνάμεις του αυτό τον τόπο και θα αποδειχτεί μελλοντικά. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα καβαλήσει κανένα καλάμι και με την όποια παρουσία του θα είναι χρήσιμος. Καλή επιτυχία Σταύρο.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
