Τι άλλο θα σκεφτούν ακόμα να κάνουν τη ζωή κάποιων βιοπαλαιστών ακόμα πιο δύσκολη; Για δείτε ποιους βρήκαν τώρα να τους βάλουν τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι; Τους ψαράδες, των οποίων το πιάτο, σύμφωνα με μια παροιμία, εννιά φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο. Λέω, όμως, άλλη δουλειά δεν κάνουν εκεί στην Αθήνα παρά να γυρεύουν τρόπους να χαρατσώνουν; Πολλές φορές όχι για τους ίδιους αλλά για κάποιους άλλους και δη εταιρείες που θέλουν να πουλήσουν τα όργανά τους προς ίδιον όφελος.
Και τι σκέφτηκαν πρόσφατα, να χτυπήσουν ανθρώπους που παλεύουν με τα κύματα, που φτύνουν αίμα να βγάλουν ένα μεροκάματο, και αν το βγάλουν, που φυτοζωούν. Πολλές είναι οι δύσκολες δουλειές, αλλά κι αυτή των ψαράδων είναι από τις δυσκολότερες. Και αντί να τους αγκαλιάσει η πολιτεία και να τους βοηθήσει, ακόμα και να τους ενισχύσει, τους υποχρεώνει να ξοδεύονται για όργανα και μάλιστα χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο.
Τα είκοσι τελευταία χρόνια ζούμε στο λιμανάκι της Αγίας Ερμιόνης και βιώνουμε από κοντά την προσπάθεια, την αγωνία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Και πολλές φορές αναρωτιέμαι πού βρίσκουν το κουράγιο και την υπομονή. Αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι; Είναι το μεροκάματό τους κι αυτό πολλές φορές μισό και μισοκοπημένο για να τα φέρουν βόλτα.
Ξέρετε πόσες φορές ακούω τον Σιδερή να βάζει μπροστά τη βάρκα του στις 3 το πρωί για να βγει μπας και επιβιώσει; Και να πιάσει τι; Το ένα και τ' άλλο του. Και αξημέρωτα και ο Μικές, που έχει και μια ηλικία (75), να ανοίγεται με τη νιτσεράδα του να σηκώσει τα δίχτυα του και πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες. Και τι να κερδίσουν και ο ένας και ο άλλος; Τα «ελέη του θεού»… Αφήστε που πολλές φορές «μπαίνουν» και «μέσα» αφού δεν «βγαίνουν» ούτε τα πετρέλαια. Μα δεν είναι ντροπή για ένα ευνομούμενο, υποτίθεται, κράτος να «κυνηγά» βιοπαλαιστές που θαλασσοπνίγονται και ειδικότερα τους μικρούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;
Τι να πω… Τέτοια αναλγησία και μάλιστα από τη στιγμή που η θάλασσα έχει στερέψει και είναι να απορεί κανείς που υπάρχουν ακόμα ψαράδες. Πόση αδικία μπορεί να χωρέσει αυτός ο τόπος;
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Ο φίλος, καπ. Γιώργης Φρατζέσκος, δίνει τη δική του εκδοχή: Για να συμπληρωθούν κυβερνητικές θέσεις τοποθετούνται άτομα που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο. Έτσι και σήμερα αποφασίζουν άσχετοι. Αυτά που ζητούν δεν μπορούν να εφαρμοστούν στα βαρκάκια. Οι ανεμότρατες και τα γρι γρι στο Κερατσίνι και τη Μηχανιώνα δεν έχουν σχέση με τα βαρκάκια της Αγ. Ερμιόνης, του Καταρράκτη, του Λιθιού κ.α.
