Όπως περίμενα ναι μεν κάποιοι αντέδρασαν θετικά στο χτεσινό χρονογράφημα για την ψήφο των αποδήμων, αλλά υπήρχαν και ελάχιστοι που το πήραν στραβά. Δικαιολογημένα θα έλεγα. Όμως αν διαβαζόταν προσεκτικά έχω την εντύπωση ότι δεν θα δημιουργούνταν παρεξηγήσεις, ας πούμε…
Κανείς δεν αμφισβητεί, ούτε κι εγώ βέβαια, την αγάπη, τον πατριωτισμό και την προσφορά -και μάλιστα μεγάλη- των αποδήμων μας και ένα παραπάνω εμείς οι Χιώτες. Το αντίθετο μάλιστα. Είμαστε ευγνώμονες γιατί η συμβολή τους σε εξοπλισμούς οργάνων και γενικότερα είναι σπουδαία. Και κανείς δεν τα αμφισβητεί.
Άλλο όμως ήταν το νόημα της ανάρτησης. Και να επαναλάβω για μια φορά ακόμα. Δεν βιώνουν την καθημερινή πραγματικότητα όλων εμάς που ζούμε εδώ συνέχεια και πώς τα βγάζουμε πέρα. Με μισθούς πείνας, με ακρίβεια σε όλα, με καταστάσεις δύσκολες. Ποια ιδέα λοιπόν έχουν οι περισσότεροι από αυτούς, τους αγαπητούς, κατά τα άλλα, αδελφούς, ποιοι πρέπει να μας κυβερνήσουν, αφού δεν βιώνουν την ελλαδική πραγματικότητα; Τη ζουν υπό μορφή διακοπών, αλλά άλλο οι διακοπές κι άλλο το κάθε μέρα.
Εντάξει, έρχονται και τους ευχαριστούμε που μας θυμούνται, αλλά άλλη είναι η πραγματικότητα που βιώνουν στις χώρες που είναι εγκαταστημένοι και άλλη αυτή που ζούμε εμείς καθημερινά. Σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Γι' αυτό, επειδή περνούν καλά από κάθε άποψη αλλά και για οικογενειακές υποχρεώσεις, οι περισσότεροι προτιμούν να μένουν στο εξωτερικό. Και οι εκλογές γίνονται για να αποφασίζουμε για τις τύχες μας εμείς που ζούμε εδώ, κάτι που είναι ζητούμενο. Τώρα αν κάνουμε σωστές ή λαθεμένες επιλογές, τις βρίσκουμε μπροστά μας, άσχετα ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι προτιμήσεις μας.
Γιατί λοιπόν παρεξηγήθηκαν κάποιοι συμπατριώτες μας; Έτσι κι αλλιώς η διάταξη πέρασε και θα έχουν αυτό το δικαίωμα. Απλά, προσωπικά, όπως έχει δικαίωμα ο καθένας, έκανα μερικές σκέψεις. Σεβαστές από πολλούς, όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις, μη αρεστές από λίγους. Όμως δεν είχα καμία πρόθεση να αμφισβητήσω ή να υποβαθμίσω τους ομογενείς μας. Επιμένω όμως στην άποψή μου όπως την εξέφρασα χτες αλλά και σήμερα.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
