Την παραπάνω παροιμία θυμήθηκα προχτές βλέποντας φωτογραφίες από την είσοδο του Νοσοκομείου. Για τη γνωστή συγκέντρωση, η οποία μάλιστα είχε το πράσινο φως από όλα τα σωματεία και τους φορείς. Ξέρετε, για τα κενά του ΕΚΑΒ που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές. Χτες κάποιων άλλων συμπατριωτών μας, αύριο μπορεί τη δική μας, γιατί ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα συμβεί και σε εμάς το ίδιο; Είμαστε τόσο βέβαιοι; Με αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε…
Προσωπικά, λόγω προβλημάτων αστάθειας και κινητικότητας, δεν μπόρεσα να πάω. Βλέποντας όμως τις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν αναρωτήθηκα αν είμαστε ευχαριστημένοι από τη συγκέντρωση. Και μάλιστα κάποια Μέσα τη χαρακτήρισαν και δυναμική. Πόσοι όμως ήταν εκείνοι που φιλοτιμήθηκαν και πήγαν για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για ένα θέμα που μας καίει όλους; Ε, δεν ήταν και τόσοι πολλοί για να δικαιολογήσουν το μέγεθος του προβλήματος, έτσι;
Και δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που είμαστε της αντίληψης «πέρα βρέχει και στο Αϊβαλί βροντά» ή «όσα πάνε κι όσα έρθουν» που έγραψα στην αρχή. Ενώ θα έπρεπε να «βουλιάξει» η περιοχή πόσοι παραβρέθηκαν; Ας μην γράψω πόσοι. Μια ματιά στις φωτογραφίες είναι αρκετή για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας…
Και δεν είναι η πρώτη φορά που ενώ παρουσιάζονται μεγάλα προβλήματα και γίνονται οι ανάλογες κινητοποιήσεις, δυστυχώς κάθε φορά παρόντες είναι οι συνήθεις ύποπτοι. Άντε τέσσερεις - πέντε φορές συνολικά, τα τελευταία χρόνια, να είχαμε ευαισθητοποιηθεί και να δώσαμε δυναμικό και καθολικό «παρών». Όλες τις υπόλοιπες η αδιαφορία μας ήταν προκλητική.
Πάντως εκείνο που διαπιστώνω όχι μόνο εδώ στη Χίο αλλά και στην υπόλοιπη χώρα είναι πως πέρασαν οι εποχές που η φωνή του λαού προκαλούσε οργή θεού. Και λέτε να μην υπάρχουν αφορμές; Μα πρώτη και κυριότερη είναι η ακρίβεια. Θέλουμε κι άλλες; Είδατε κανένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, αν εξαιρέσουμε εκείνα του ΠΑΜΕ που είναι οργανωμένα καλά;
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε και αδιαφορούμε ακόμα για θέματα που έχουν σχέση με την ίδια τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Κι ενώ τα πράγματα χειροτερεύουν εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Και τι λέμε; Όσα πάνε κι όσα έρθουν. Ναι, αλλά οι συνέπειες είναι προβληματικές και μεγάλες…
Αδέλφια ας φροντίσουμε να ευαισθητοποιηθούμε και πάλι γιατί δεν πάμε καθόλου καλά και είναι να απορεί κανείς με όλα όσα ξετυλίγονται καθημερινά γιατί να αδιαφορούμε.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
