Το χρονογράφημα για την Κώμη και το σκουριασμένο κιβώτιο με τον επίσης σκουριασμένο στύλο προκάλεσε και άλλες αντιδράσεις και μάλιστα επώνυμες. Και είναι να απορεί κανείς γιατί μέχρι τώρα τόσος κόσμος που τριγυρίζει στο θέρετρο αυτό της Καλαμωτής δεν φρόντισε να κάνει γνωστή την παραμέλησή της. Βλέπουμε τα χάλια, τα αποδεχόμαστε και περιμένουμε από τρίτους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Συνήθης τακτική και συμπεριφορά του Χιώτη. Σαν τέτοια, ουκ ολίγα, αλλά μέχρι πότε; Και μέχρι πότε οι καθ΄ύλην αρμόδιοι δεν θα βλέπουν αλλά θα έχουν τα μάτια τους κλειστά; Μια βόλτα είναι αρκετή για να διαπιστώσουν του λόγου το αληθές.
Τελος πάντων. Οι παρακάτω παρατηρήσεις από τον αγαπητό παλιό συνάδελφο Χρυσοσθένη Δαμαλά, που είναι και μόνιμος κάτοικος Κώμης.
«Πιο παραμελημένος οικισμός από της Κώμης δεν υπάρχει στη Χίο. Μην σε ξεγελά το κομμάτι της παραλιακής που εκεί γίνεται ό,τι γίνεται και είναι η βιτρίνα της. Η κυκλοφορία στο μεγαλύτερο κομμάτι του οικισμού γίνεται με αυτοσχέδιους χωματόδρομους που εξαρτώνται από το αν περιφράξει κάποιος το χωράφι του. Υπάρχουν μεγάλα κομμάτια στον κεντρικό δρόμο σκοτεινά την νύκτα και αν δεν έχεις αναμμένο το φως στο κινητό σου κινδυνεύεις από τα αυτοκίνητα. Μια σειρά με φώτα στον πεζοδρόμιο του κεντρικού έχουν να ανάψουν χρόνια. Τα απέναντι όμως ανάβουν. Η πρόσβαση στη θάλασσα γίνεται από ένα δύο σημεία ή από σκάλες μέσα σε ανοικτά οικόπεδα. Υπάρχει σχέδιο πόλεως 60 χρόνια. Δρόμος δεν έχει χαραχθεί ούτε ένας. Η δυτική παραλία άσε, έχει αφεθεί στην τύχη της τελείως . Και αλλά πολλά που ώρα δεν είναι τώρα. Μην σε ξεγελά το έργο στην παραλία, Δημήτρη».
Αυτά από τον Χρυσοσθένη και ας φροντίσουν οι όποιοι αρμόδιοι να ρίξουν μια ματιά.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: ΣΟΚ! Ο Βασίλης Παππάς (62), ο γνωστός σε όλους μας δραστήριος και εξαιρετικός επιχειρηματίας, συνδικαλιστής αλλά και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλα πολλά έφυγε από τη ζωή χτες το βράδυ. Ανακοπή η αιτία. Και μάλιστα σε χαρούμενες για τον ίδιο και για το γιο του στιγμές. Στο γλέντι του γάμου του γιου του στην Πτολεμαϊδα! Από αυτά που δεν τα χωράει ο νους. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά!
