Ενώ όλοι οι επιστήμονες και ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) προειδοποιούν και κτυπούν καμπανάκια ότι το πρόβλημα του κορωνοϊού δεν έχει ξεπεραστεί, εμείς «πήραμε αέρα», κατά το κοινώς λεγόμενο…
Μια αλήθεια είναι ότι οι, σχεδόν, τρεις μήνες αποκλεισμού και εγκλεισμού δεν ήταν ό,τι το καλύτερο, καθώς οι περισσότεροι είχαμε φτάσει και ξεπεράσει τα όριά μας… Και θυμάστε, γιατί είναι πολύ πρόσφατο, με τι χαρά και ανακούφιση υποδεχτήκαμε την άρση των πιο πολλών περιορισμών. Ανασάναμε βαθιά και ξεκινήσαμε ξανά την καθημερινότητά μας που τόσο πολύ μας είχε λείψει τον καιρό της καραντίνας… Καιρός της καραντίνας… Μια ακόμα έκφραση που μπήκε στη ζωή και στο λεξιλόγιό μας και μάλιστα ευχηθήκαμε να μην επιστρέψει ποτέ ξανά γιατί, εδώ που τα λέμε, δεν περάσαμε και τόσο καλά…
Ενώ όμως απελευθερωθήκαμε, κατά κάποιο τρόπο, από τον υποχρεωτικό εγκλεισμό και μας είπαν ότι ο κίνδυνος δεν πέρασε οριστικά, εμείς, ή οι πιο πολλοί από εμάς, τον ξεχάσαμε εντελώς… Ούτε μάσκες φοράμε, παρά μόνο όπου είναι υποχρεωτικές, όπως στα λεωφορεία φερ' ειπείν, συνωστιζόμαστε και δε μας καίγεται καρφάκι, ανταλλάσσουμε χειραψίες όπως παλιά, αγκαλιαζόμαστε, ακόμα και φιλιόμαστε και δεν λογαριάζουμε τίποτα!
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι στη Χίο δεν είχαμε κανένα κρούσμα, αλλά ποιος μας βεβαιώνει ότι δεν θα έχουμε σήμερα ή αύριο…; Όπως διαπιστώνετε σε άλλες περιοχές της χώρας υπάρχουν ακόμα κρούσματα, οπότε ποιος μπορεί να αποκλείσει πως δε θα μας έρθουν και κατά 'δώ; Και από τη στιγμή μάλιστα που τώρα πια όποιος θέλει μπαίνει κι όποιος θέλει βγαίνει;
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι δεν είναι κακό να εφαρμόζουμε κάποια μέτρα προστασίας… Δε λέω, βρε αδελφέ, να μη μιλάμε, να μην πίνουμε καφέ ή ούζο με την παρέα μας, ούτε να βλέπουμε τον άλλο και να τον αποφεύγουμε. Αλλά τις αγκαλιές και τα φιλιά μπορούμε να τα αποφεύγουμε… Τώρα, αν σου λέει ο εγγονός σου «παππού να σε κάνω μιαν αγκαλιά», μπορείς να αντισταθείς; Όχι βέβαια, αλλά αποτελεί την εξαίρεση…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
