Τι ωραία, σκεφτόμουν το βράδυ της παραμονής της 25ης Μαρτίου, φεύγοντας από το Ομήρειο, μετά το τέλος της συναυλίας του Αιγέα, να έχουμε στη Χίο τέτοιες ευκαιρίες και να απολαμβάνουμε, έστω και όχι τακτικά, τέτοιες εξαιρετικές εκδηλώσεις. Και πραγματικά η συγκεκριμένη συναυλία, σύμφωνα με όλους όσοι την παρακολούθησαν, ήταν το «κάτι άλλο». Μια συναυλία που μίλησε στις καρδιές μας, έτερψε τα μάτια και τα αφτιά μας, μας συγκίνησε και μας έκανε συμμέτοχους στην τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Για τη συναυλία έγραψα εκτενώς και θα ήθελα να γράψω και περισσότερα αν δεν με περιόριζε ο χώρος αλλά και η υπομονή των αναγνωστών καθώς, όπως είναι γνωστό, «ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Και βέβαια ανέφερα την ποιότητα όλων όσοι έλαβαν μέρος και ήταν πολλοί, τόσο στη σκηνή και άλλοι τόσοι αφανείς. Και για να έχουμε ένα τέτοιο θαυμάσιο αποτέλεσμα χρειάστηκε μια προεργασία και προετοιμασία αλλά και σωστή οργάνωση, έστω και της πιο μικρής λεπτομέρειας.
Όμως η εν λόγω συναυλία δεν ήταν η μοναδική που μας εντυπωσίασε το τελευταίο διάστημα, μετά τον κορωνοϊό. Εκείνο που διαπιστώσαμε είναι ότι όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που προηγήθηκαν είχαν ποιότητα, τόσο οι μουσικές, όσο και οι θεατρικές. Γιατί κι αυτές οι τελευταίες δεν έχουν λιγότερο κόπο. Το αντίθετο μάλιστα. Ίσως ο κόπος είναι μεγαλύτερος καθώς δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να ανεβάσεις μια θεατρική παράσταση και μάλιστα με ερασιτέχνες ηθοποιούς.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι εμείς εδώ στη Χίο είμαστε τυχεροί, γιατί έχουμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε εξαιρετικές ποιοτικές παραστάσεις. Να θυμηθώ πρόχειρα τις τελευταίες που παρακολούθησα… Το «Χαβιάρι και φακές» από τη θεατρική ομάδα του ΜΕΟΘ, τη χριστουγεννιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής με τη Χορωδία Χίου, την αντίστοιχη της Λύρικα με τους «Απέναντι», την αποκριάτικη εκδήλωση του ΜΕΟΘ, το «Φωνάζει ο κλέφτης» από τους Θεατροποιούς, ακόμα και τη συναυλία των πιτσιρικάδων στο Μουσικό Σχολείο.
Όλες απόλυτα επιτυχημένες και σημαίνει ότι εδώ στο νησί παράγεται και προάγεται ο πολιτισμός. Και τι πιο θαυμάσιο, θαυμαστό και αισιόδοξο. Να γράψω για μια φορά ακόμα πως είμαστε τυχεροί γιατί εδώ στη Χίο έχουμε ανθρώπους που υπηρετούν με πάθος και αγάπη την τέχνη. Και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους γι' αυτή την προσπάθειά τους. Και το ευχάριστο είναι ότι πρόκειται και για νέους που εξασφαλίζουν τη διάδοχη κατάσταση και το μέλλον του πολιτισμού στη Χίο.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
