Έτσι, να ‘μαστε, λοιπόν, πάλι στα κάγκελα, που λένε, με αφορμή τους γείτονες… Για ποια φορά; Αμέτρητες είναι, έτσι; Μόνο που τούτη τη φορά τα ζόρια είναι μεγαλύτερα… Θυμάστε που λέγανε πιο παλιά ότι οι μελλοντικοί πόλεμοι θα γίνονται για τα πετρέλαια; Ήρθε, όπως όλα δείχνουν, και η δική μας σειρά να βρισκόμαστε απέναντι με την Τουρκία, εκτός των άλλων, και γι’ αυτό το θέμα. Και όπως αποδεικνύεται αυτή τη φορά τα πράματα είναι πιο ζόρικα, καθώς υπάρχει αυξημένη ετοιμότητα και επιφυλακή που κάτι λέει, παραπάνω…
Υπάρχουν, μας λένε, και διεθνείς αντιδράσεις… Ε, και; Με τις λεκτικές αντιδράσεις δεν γίνεται τίποτα, όπως με τις πορδές δεν βάφονται αβγά… Δε λέω, καλές και χρήσιμες είναι, αλλά εκείνο που διαπιστώνουμε είναι ότι ο σουλτάνος κάνει ό,τι θέλει… Πόσες αντιδράσεις είχαμε και για την Αγιά Σοφιά; Πάρα πολλές… Όμως η Αγία Σοφία έγινε τζαμί και ο Ερντογάν έγραψε στα παλιότερα παπούτσια του τις αντιδράσεις…
Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν έχουμε εξελίξεις, αλλά όλοι εδώ στη Χίο διατηρούμε, για μια φορά ακόμα, την ψυχραιμία μας… Όπως τη διατηρούμε όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία με τις απαιτήσεις του ανεκδιήγητου και απρόβλεπτου Τούρκου… Μπορεί κάποια αθηναϊκά Μέσα, στο βωμό της δημοσιότητας, να «κραυγάζουν», αλλά εμάς δεν μας επηρεάζουν. Ούτε η πρώτη φορά είναι ούτε, φαντάζομαι, η τελευταία που έχουμε τέτοιου είδους εντάσεις… Το έλεγαν και οι παλιοί… Πιο καλά ένας κακός χρόνος παρά ένας κακός γείτονας…
Συνεχίζουμε λοιπόν την καθημερινότητά μας, κάνουμε τα μπάνια μας, κόβουμε τις βόλτες μας, πίνουμε τα ουζάκια μας και προσέχουμε κιόλας τον κορωνοϊό. Η ζωή είναι ωραία και θα ήταν ακόμα πιο ωραία αν είχαμε και έναν καλό και ευγενικό γείτονα, αλλά δυστυχώς σταθήκαμε άτυχοι σ’ αυτό. Δεν μπορούμε όμως και να τον αλλάξουμε. Γι’ αυτό και συνηθίσαμε να ζούμε έτσι. Της μοίρας μας γραμμένο.
Του Δημήτρη Φρεζούλη