Η μεγάλη οικονομική κρίση από το 2010 και δώθε ευαισθητοποίησε τη Μητρόπολη και όχι μόνο προκειμένου να ενεργήσουν αλληλέγγυα προς όλους όσοι αντιμετώπιζαν σοβαρή αδυναμία. Ακόμα και για το καθημερινό φαγητό τους…
Έτσι ο δεσπότης κ. Μάρκος, με τη συνδρομή και άλλων, δημιούργησε το θεσμό των συσσιτίων που, μετά από αρκετά χρόνια, μας παρέπεμπαν σε άλλες δύσκολες εποχές. Όχι μόνο της Κατοχής αλλά και μεταγενέστερες. Και καλά έκανε και ο Σεβασμιότατος και όλοι οι υπόλοιποι που συμμετείχαν στη λειτουργία των συσσιτίων, προκειμένου να δώσουν μιαν ανάσα σε όσους την είχαν ανάγκη…
Ξεκίνησαν, λοιπόν, τα συσσίτια με υπεύθυνο τον παπά Μακρή και πολλούς εθελοντές και εθελόντριες, που ξυπνούσαν από τα άγρια χαράματα για να προετοιμάσουν το φαγητό. Και δεν ήταν μόνο αυτοί ήταν και κάποιοι άλλοι που, λίγο πριν το μεσημέρι, έτρεχαν με δικά τους μέσα να μεταφέρουν αυτά τα φαγητά στις ενορίες για να πάνε στη συνέχεια οι ευεργετούμενοι να τα πάρουν…
Τα ερωτήματα ως προς τη σκοπιμότητα των συσσιτίων άρχισαν να εγείρονται από την αρχή… Γιατί έβλεπες και διαπίστωνες ότι δηλώνονταν στο σχετικό κατάλογο και άνθρωποι που μόνο ανάγκη από μια μερίδα φαγητό δεν είχαν. Μάλιστα κάποιοι πήγαιναν να το παραλάβουν με τις κουρσάρες τους, άλλοι έπαιρναν 4 και 5 μερίδες, άσχετα ότι τα μέλη της οικογένειας δούλευαν, κάποιες κυρίες έπαιρναν κι αυτές για να μην έχουν την καθημερινή έγνοια να μαγειρεύουν… Με λίγα λόγια επικρατούσε μια ασυδοσία. Αφήστε που κάποιοι, όταν δεν τους άρεσε το είδος του φαγητού, το τάιζαν στους σκύλους και στις γάτες τους ή στη χειρότερη περίπτωση το πετούσαν κιόλας!
Ρώτησα μια φορά κάποιον από τους εμπλεκόμενους στη μεταφορά γιατί τέτοια ανεξέλεγκτη κατάσταση… Και τι μου είπε; Όταν ο άλλος πάει και κλαίγεται στον παπά ότι δεν έχει να φάει, τι να κάνει; Να μην του δώσει ένα πιάτο φαΐ;
Πονηριές λοιπόν και στα συσσίτια που καταργήθηκαν πρόσφατα…
Του Δημήτρη Φρεζούλη
