Βιβλία και… «καβούρια»

Τρί, 12/01/2021 - 09:05

Τι θυμήθηκα πρόσφατα… Ότι αρκετά χρόνια πριν ο συγχωρεμένος Αντώνης Παληός, που έφυγε τόσο άδοξα και άδικα, ήρθε να μου ευχηθεί για την καινούργια χρονιά με μια τσάντα… βιβλία για δώρο. «Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα» που θα έλεγε και η γιαγιά.

   Και χαιρόμουν τον Αντώνη αλλά και τον αδελφό του τον Γιάννη γιατί είχαν άμεση σχέση με βιβλία. Με βιβλία τα οποία υπεραγαπούσε ο Αντώνης και εξακολουθεί να τα υπηρετεί και ο Γιάννης με συνέπεια, πολλά χρόνια τώρα και ως εκδότης, επιτελώντας ένα σπουδαίο πνευματικό έργο. Ένα έργο που έχει και συνέπεια και συνέχεια και είναι εκπληκτικό και ως προς την αισθητική παρουσίασή του.

   Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι από εσάς, τις γιορτινές μέρες που πέρασαν, δωρίσατε ένα βιβλίο… Έχω όμως την αίσθηση ότι αυτό εξαρτάται και σε ποιον το προσφέρετε. Αν μπορεί να εκτιμήσει ένα τέτοιο δώρο ή θα το δει σαν κάτι παρακατιανό. Θυμάμαι, μια φορά, που μου έλεγε ένας Χιώτης, εξομολογούμενος, ότι «δεν βρήκε ο τάδε κάτι άλλο να μου φέρει, παρά μου έφερε ένα βιβλίο; Σιγά το πράγμα»…

   Και φοβάμαι ότι οι περισσότεροι το παίρνουν μεν, αλλά δεν χοροπηδούν και από τη χαρά τους δε. Το παρατούν σε μια γωνιά και δεν το ξαναθυμούνται… Όπως «πεταμένα λεφτά» θεωρούν κάποιοι την αγορά ενός βιβλίου… Και δεν έχουν δα και χιλιάρικα τα βιβλία… Άντε 15 ευρώ το πολύ. Και όμως! Αυτό το 15άρι δεν ξέρετε πόσο ζωογόνο είναι για τη συνέχιση των εκδόσεων. Κι εγώ δεν ξέρω πόσα χαλάμε από 'δώ κι από 'κεί, αλλά για να αγοράσουμε ένα βιβλίο έχουμε καβούρια στις τσέπες…Την πνευματική τροφή τη θεωρούμε μηδενική και άχρηστη! Και ένα ερώτημα είναι γιατί  κάποιοι, για να μην πω η μεγάλη πλειοψηφία, θεωρούν το βιβλίο ανάξιο λόγου και παρακατιανό; Είναι θέμα Παιδείας;

   Πάντως η μόνιμη δικαιολογία είναι ότι δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα… Έχουμε όμως χρόνο να βλέπουμε τις κάθε είδους αηδίες που προβάλλονται στην τηλεόραση. Πόσοι αντιστέκονται στον πειρασμό να κλείσουν την τηλεόραση και να ανοίξουν ένα βιβλίο; Αντισταθείτε αδέλφια. Αξίζει τον κόπο. Και μην θεωρείτε τα βιβλία, παρακατιανά… Μ’ αυτά προχώρησε ο κόσμος μπροστά!

Του Δημήτρη Φρεζούλη

Σχετικά Άρθρα