Ας συνεχίσω τον χορό των χωριών μας, μιας και τον ξεκίνησα… Μια φορά κι έναν καιρό, η αλήθεια είναι όχι τόσο μακρινό, είχαμε τον Πρόεδρο και τα κοινοτικά συμβούλια στα χωριά μας. Μετά ακολούθησαν ο δήμαρχος και τα δημοτικά, έστω σε μικρές περιοχές. Και τώρα τι έχουμε; Έναν Δήμο και δημοτικό συμβούλιο, αλλά έχουμε και κοινοτικά συμβούλια στα χωριά μας τα οποία έχω την αίσθηση ότι δεν είναι καν ούτε διακοσμητικά, έστω για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους.
Δεν ξέρω τι γίνεται στα άλλα χωριά αλλά στο δικό μου μια φορά άκουσα το βράδυ των εκλογών ότι εκλέχτηκε και από τότε μέχρι σήμερα ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Υπάρχει δεν υπάρχει ένα και το αυτό είναι. Δεν έμαθα τίποτα για κάποια δράση ή δραστηριότητα. Και καλά - καλά δεν ξέρω καν τον Πρόεδρο που είναι νέο παιδί, αλλά μόνο κατ' όψιν. Και έχουν περάσει δυο χρόνια από την εκλογή. Δεν λέω μπορεί να είναι καλό και αγαπητό παιδί, αλλά τι να σας πω, δεν έχω ιδέα αν συνεδριάζει το κοινοτικό συμβούλιο, αν παίρνει κάποιες αποφάσεις, αν διεκδικεί κάποια πράγματα που αφορούν την καθημερινότητά μας. Βέβαια μια άλλη αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια και να φωνάξουν και να διαμαρτυρηθούν δεν τους ακούει κανείς. Οπότε τσάμπα κόπος, για να μην τα ρίχνουμε όλα στα κοινοτικά συμβούλια. Τα έχουν «γραμμένα».
Και για να μην ασχολούμαι μόνο με το χωριό μου η εντύπωσή μου είναι ότι το ίδιο έργο παίζεται σε όλα σχεδόν τα χωριά. Μετρημένα στα δάχτυλα κάποια συμβούλια που έχουν βγει προς τα έξω αλλά, απελπισμένα κι αυτά από την αδιαφορία της κεντρικής διοίκησης, ξαναμαζεύτηκαν στο καβούκι τους.
Όλα τα παραπάνω είναι συνέπεια φυσικά του ενός Δήμου, αλλά αυτός ο ένας ενιαίος Δήμος θα μπορούσε, σε συνεργασία με τα τοπικά συμβούλια, να κάνει και καμιά συνέλευση στα χωριά και να ακούει τι έχει να πει ο κόσμος. Κάποτε γίνονταν και συνελεύσεις, έλεγαν οι κάτοικοι τον πόνο και τα παράπονά τους και απαιτούσαν λύσεις. Τώρα είναι ξεχασμένα τα χωριά, ξεχασμένοι και οι κάτοικοί τους. Παλιά ήξεραν τον πρόεδρο, τον δήμαρχο, τους συμβούλους, τώρα ποιους ξέρουν; Κανέναν. Ξεχασμένα και από το Θεό και από τον κεντρικό Δήμο.
Του Δημήτρη Φρεζούλη
Υ.Γ.: Πού είσαι ρε Σκουλούδη που τριγυρνούσες με ένα μηχανάκι σε όλες τις γειτονιές του χωριού…;
